Æskan - 01.05.1974, Qupperneq 68

Hraustur og heilbrigSur maSur getur unniS erfiSisvinnu nokkum veglnti sleitu-
iaust í hálfa klukkustund, án þess aS taka sór hvíld.
A fengi hefur sams konar áhrif á
sjónina og maðurinn hefði dökk
gleraugu. Við örlitla áfengisneyzlu
dregur úr sjóninni, og rannsóknir, sem
gerðar voru við Karolinsku stofnunina,
leiddu I Ijós, að eftir 10 cl neyzlu af
brennivíni, minnkaði sjónin um 30%.
Áfengi og vinna
Fjölmargar visindalegar rannsóknir
hafa sannað, að áfengi dregur úr vinnu-
þreki. Þetta á sér stað um hin ólíkustu
störf, en þó umfram allt þá vinnu, sem
krefst mikillar nákvæmni, vandvirkni,
næmrar eftirtektar og dómgreindar.
Þetta kemur jafnvei fram, þótt starfs-
maðurinn hafi ekki drukkið nema eitt
staup af víni eða eina flösku af léttu
öli (pilsner).
Sömu áhrif hefur áfengið á Iþrótta-
afrek. Áður fyrr kom það oft fyrir, að
mælt var með, að íþróttamenn neyttu
áfengis fyrir keppni til að „styrkja taug-
arnar", eins og það var orðað. Nú setti
hver einasti iþróttamaður að vita, að
hann nýtur sln aldrei til fulls með áfengi
I líkamanum. Þeir íþróttamenn, sem
keppa að þvl af alvöru að verða góðir
íþróttamenn og ná góðum árangri I
íþróttagreinum sínum, neyta aldrei
áfengis, og allra sízt fyrir keppni.
Við rannsókn á skógarhöggsrnönnum
I Svíþjóð kom það í Ijós, að eftir nætur-
vökur, áfengisneyzlu og mikinn kulda
mátti greinilega merkja minnkandi
vinnuþrek. Eftir áfengisneyzlu var á-
stand verkamannanna þó verst, og það
stóð sólarhring lengur, eða löngu eftir
að áfengið var horfið úr líkamanum.
Frá miðkerfinu, heila og mænu, geng-
ur öll afgreiðsla seinna, ef maðurinn
er undir áhrifum áfengis. Símaþræð-
irnir, þ. e. taugarnar á milli skynfaer-
Sá, sem neytir áfengis, heldur að hann vinnl betur fyrst eftir áfenglsneyzluna.
En vöðvaorka hans hefur þó ekki aukizt, heldur minnkað. Hann þreytist fyrr
en eðlilegt er. — Heila línan merkir vöSvaorku hans, vinnugetu hans. En efrl
línan sýnir fmyndaS vinnuþrek hans og vinnuafköst.
ViS alla vinnu, hverju nafni sem nefnlst, eSa [þróttlr, dregur áfenglsnautn úr
afköstum og eykur slysahættu.
anna og miðkerfisins, hafa orðið fyir
lömun, svo að allt start þeirra mikil-
vægu llffæra gengur seinna og með
minna öryggi. Eftirtektin sljóvgast, og
bæði vilji og geta til áreynslu er minni.
Taugafrumur þær, sem stjórna hreyf-
ingum okkar, svo og vilja og tilfinn-
ingalífi, lamast fyrir áhrif áfengis. En
hinar, sem stjórna starfsemi hinna innri
líffæra, verjast áhrifunum lengur. Blóð-
rásin, öndunin, meltingin o. fl. halda
starfseminni áfram, þótt aðrar stöðvar
líkamans hafi lamazt. Oft ber þó við,
þegar menn hafa neytt áfengis, að mag-
inn gerir harðvítuga tilraun til að losna
við þetta áfengiseitur, og fær maðurinn
þá áköf uppköst.