Æskan - 01.01.1980, Blaðsíða 26

Börnin sváfu betur en
nokkru sinni fyrr, en um
morguninn hrökk Hans upp af
fasta svefni viö þaö aö Stía
greip hranalega í handlegg
hans. Hann varð svo hrædd-
ur, aö hann áttaði sig ekki fyrr
en hún haföi sett hann inn í
búr, sem var læst með sjö
lásum.
,,Hæ-hó! hæ-hó!“ trallaði
hún ánægö, „þarna verður þú
aö dúsa og verða feitur og
bragðgóður. Þegar Stía
frænka sá, að hún hafði gert
Hans verulega hræddan, fór
hún inn í húsið og vakti Grétu.
„Snautaðu á fætur, lata
stelpa, nú áttu að elda eitt-
hvað reglulega gott handa
Hans, sem situr úti í búri. Það
á að fita hann, svo að hann
verði mjúkur undir tönn,“
hvæsti hún.
Gréta litla fór að gráta, en
Stía frænka hirti ekki um það.
„Gráttu bara,“ sagði hún.
„Því meira sem þú grætur, því
bragðbetri verður þú, því að
saltið fer úr þér með tárunum.
Það verður án efa gaman að
borða þig." Og svo varð
Gréta aö laga til og elda mat
fyrir nornina.
Hún varð að sjóða góðar
súpur og þeyta marga lítra af
rjóma á hverjum degi handa
Hans, og nornin neyddi hann
til að borða á tveggja tíma
fresti allan sólarhringinn. Og
til þess að finna, hvort hann
væri orðinn reglulega feitur,
haltraði Stía öðru hvoru að
búrinu og bað hann að reka
vísifingurinn út á milli rimlana,
svo að hún gæti þreifað á
honum.
En í staðinn fyrir vísifingur-
inn rétti Hans henni skafið
bein, sem var vitanlega alltaf
jafnhart hversu feitur sem
Hans varð. Loks varð Stía ó-
þolinmóð. Hún hafði aldrei
fyrr á ævi sinni hitt nokkurt
barn, sem þyrfti jafnmikið til
að fitna og Hans! Henni
fannst því ráðlegast að elda
handa honum hunangssúpu
með rjóma.
Gréta vissi, að þó Hans yrði
ekki feitur af þessari súpu,
mundi nornin samt éta hann,
og grátandi læddist hún út að
búrinu og sagði Hans frá því.
En Hans, sem var orðinn svo
feitur, að buxurnar ætluðu að
rifna utan af honum, missti
ekki kjarkinn.
Þegar Gréta kom aftur inn í
kofann, var Stía frænka hin
kátasta. Hún hló og söng og
hljóðin voru svo ógnandi, að
það var eins og það væri
rok, rigning og haglél, sem
hjálpuðust að — „Hæ, tra la
la,“ söng hún. „Á morgun
borða ég strák í hádegismat.
en fyrst ætla ég að éta þessa
gæs, sem ég er að reyta.“
Ostur er ekki einungis Ijúf-
fengur, heldur einnig ein
besta og heilnæmasta fæða,
sem hugsast getur. Aðalefni
ostsins eru eggjahvítuefni
(protein), sem eru nauðsyn-
leg öllum, bæði ungum og
gömlum. Börn þarfnast þeirra
til eðlilegs vaxtar og fullorðnir
til viðhalds líkamanum.
Eggjahvítuefni mjólkurinnar
eru ein hin bestu, sem völ er
á, og í osti eru þau auk þess
nokkru auðmeltari en í ný-
mjólk.
Mjólk inniheldur 60—70
önnurmikilvæg næringarefni,
sem flest finnast í því nær ó-
breyttri mynd í osti, þar á
meðal mörg vítamín. Þar sem
1 kg af osti er framleitt úr
10—11 lítrum af mjólk, er
augljóst, að næringarefnin
eru í mun ríkari mæli í osti en
upphaflega í mjólkinni.
24