Æskan - 01.01.1980, Blaðsíða 21

SAGAN
AF
PÉTRI KANINU
Einu sinni í fyrndinni voru fjórar litlar kanínur. Þær
hétu:
Hoppa,
Skoppa,
Toppa
og Pétur.
Þær bjuggu hjá mömmu sinni í stórri holu undir stóru
furutré.
„Svona nú, elskurnar mínar," sagði kanínumamma
einn morgun. ,,Þið megið hlaupa strax út í móa og leika
ykkur, en í guðanna bænum varið ykkur á að koma ná-
lægtgarðinum hans herra Theódórs. Þið munið, að það
var þar, sem hann pabbi ykkar varð fyrir slysinu. Konan
hans Theódórs steikti hann og hafði hann í sunnudags-
matinn."
„Hlaupið nú af stað og verið góðu börnin, meðan ég
skrepp í bæinn."
Kanínumamma setti á sig sjalið, tók körfuna sína og
regnhlífina og lagði af stað í bæinn. Hún ætlaði í brauð-
búðina til þess að kaupa eitt rúgbrauð og fimm rúsínu-
bollur.
Höppa, Skoppaog Toppa vöppuðu kátar og glaðar út í
móa til að tína bláber. Þær voru ævinlega góðu börnin.
En Pétur — óþekktaranginn sá arna — hann hljóp
beinustu leið niður að garðinum hans Theódórs og
smeygði sér fimlega undir hlið á girðingunn
Hann laumaðist út í kálgarðinn, náði sér þar í stórar og
gómsætar gulrætur og nagaði þær af mikiili áfergju. Til
bragðbætis fékk hann sér síðan nokkra rabbabaraleggi
til að narta í.
En honum varð brátt hálfillt í maganum, og það lá við,
að honum væri óglatt. Samt gat hann ekki stillt sig um að
gæða sér á fáeinum jarðarberjum til viðbótar.
Pétur litli stóð nú upp og skimaði í kringum sig. Hann
ætlaði að kanna þennan merkilega garð. En hvern haldið
þið að hann hafi rekist á, þegar hann beygði fyrir hornið á
stóra vermireitnum, sem jarðarberin voru ræktuð í?
Engan annan en hann herra Theódór!
Þarna lá þá herra Theódór á hnjánum og var að reyta
arfa. En um leið og hann sá Pétur skjótast fyrir hornið,
stökk hann á fætur og hljóp á harða spretti á eftir Pétri,
baðaði út höndunum og hrópaði: „Stansaðu, óþekktar-
anninn Kinnj“
Vitið þér
að afkvæmi hests og asna,
erfir aðallega einkenni
móðurinnar?
Múldýrið á hryssu að
móður, en asna að föður.
Múldýrið er sterkt eins og
hestur, en þurftarlítið eins og
asni og þolið líka.
En múlasninn, sem á ösnu
að móður og hest að föður, er
kenjóttur, staður og latur, svo
að múlasninn er jafn illa
kynntur og múldýrið er vel
kynnt. Múlasninn er með tagl
og hneggjar eins og hestur,
en múldýrið er með asnahala
og rýtir eins og asni.
19