Æskan - 01.01.1980, Blaðsíða 12

3. KAFLI
FRÁSÖGN MARTEINS
Á ég að skrifa? spurði Marteinn.
Já, litli prakkari, þú átt að segja frá
skólanum, sagði presturinn.
Ég yrði mjög lengi að skrifa um allt,
sem ég geri, sagði Marteinn.
Þú átt ekki að segja frá öllu, ef þú
gerir það, mundu hvítu börnin halda
að allir afrískir drengir væru prakkar-
ar.
Jæja, viltu þá gefa mér sætar kart-
öflur, þegar ég er búinn að skrifa?
spurði Marteinn.
Nei, en ef þú skrifar ekki, þá veistu
hvað þú færð, sagði presturinn.
Ég ætla að skrifa heilmikið, sagði
Marteinn.
Og nú fáið þið að heyra það, sem
Marteinn litli skrifaði.
Ég heiti Marteinn. Einu sinni var ég
kallaður Danpha, en litli bróðir var
kallaður Fodey, en við vorum skírðir.
Við erum mjög heppnir. Það er fjöldi
þorpsdrengja á okkar aldri, sem vill
taka kristna trú en foreldrar þeirra
vilja ekki leyfa það. Þau segja, að þeir
geti ekki eignast nógu margar konur,
ef þeir vilji vera kristnir og þar af leið-
andi ekki ræktað stóra jörð, ekki
framleitt nógan mat til að borða, eða
nógu mikið af hnetum til að selja. Við
Michael erum þorpsdrengir eins og
Seini, Malamini og Kantekassey, en
við eigum frænda, sem er kennari við
trúboðsskólann og hann hefur lofað
að leiðbeina okkur. Þegar við erum
orðnir fullorðnir ætlar hann að útvega
ÁR TRBSINS
okkur vinnu, annað hvort við trú-
boðsstöðina eða í höfuðborginni, þar
sem við getum haft efni á að eiga að-
eins eina konu.
Skömmu eftir að við komum í skól-
ann hófust auka kennslustundir til að
kenna okkur kristilegt starf. Skírnar-
dagur okkar var mjög áhrifamikill.
Múhameðstrúardrengirnir voru
hryggir vegna þess að þeir máttu ekki
taka kristna trú. Ef Faðir læsi þetta
ekki, myndi ég segja ykkur frá
skemmtilegu atviki, sem kom fyrir, ég
segi það bara: Faðir sagði okkur allt
um skírnarathöfnina og talaði auðvit-
að á ensku, en svo las hann alveg
óvænt á fullahu, sem er tungumál
okkar, þessa yndislegu málsgrein,
þar sem segir: Við tökum á móti þessu
barni inn í söfnuð kirkju Krists og þá
las hann skakkt eitt orð, hann sagði
,,buba“ í staóinn fyrir ,,nbuba“ og
gerði okkur þar með að tryggum hús-
flugum Guðs í staðinn fyrir að bar-
dagamönnum hans. Ég get aldrei
gleymt þessu. Lítill drengur var skírð-
ur nokkrum vikum á eftir okkur og
faðir hans, sem er vökumaður á trú-
afrískir skóladrengir
segja frá
10