Æskan - 01.11.1980, Síða 54

Kóngsdóttirin í Furðulandi
33. „Jæja, þá liggur þér víst meira á en mér,“
sagði vindurinn. ,,En,“ hélt hann áfram,
„mundu þaö, að standa bak við hurðina á
hallartröþþunum, og svo þegar þessi aðskota-
prins gengur þar framhjá, taktu þá í hnakka-
dramþió á honum og láttu mig svo sjá um
áframhaldið."
34. Valur geröi nákvæmlega eins og Norðan-
vindurinn hafði sagt honum. Það var svo mikill
stormur aö höllin skalf og prinsinn gekk út á
hallartröppur til þess að sjá hvaö um væri að
vera.
35. Það hefði hann ekki átt að gera því að nú 36. Drottningin ætlaði varla að þekkja mann-
greip Valur hann og kastaði honum þeint í inn sinn, því aö hann var orðinn svo magur og
flasið á Noróanvindinum sem síðan sveiflaði léttur af allri þessari göngu. En þegar hann
honum hátt inn á milli skýjanna og hefur eng- sýndi henni hringinn með nafninu hennar
inn séð hann síðan. — Valur gekk inn í höllina. innan í, varð hún svo glöð, að hún réó sérvarla.
Brúðkaupið hélt áfram en nú með Val sem
brúðguma.
Skemmtileg myndasaga í litum