Æskan - 01.11.1980, Síða 55

Eiríkur litll var duglegur drengur,
sem hjálpaði pabba og mömmu vel,
og þó að hann væri ekki nema 13 ára,
gat hann bæði passað litlu systkinin
sín, mjólkað geitina og hlaðið brenni í
kesi. Pabbi hans var brennihöggvari
og barðist í bökkum með að hafa ofan
í sig og fólk sitt að borða. Veturinn
lagðist snemma að og fyrstu skíða-
gestirnir voru komnir á gistihúsið.
Það lá illa á Eiríki. Hann heyrði
nefnilega pabba og mömmu tala um,
að þetta árið yrðu engin ráð með að
halda jólahátíð, því að þau ættu ekki
einu sinni peninga fyrir nauðsynleg-
asta fatnaði.
Eiríkur fór nú að velta því fyrir sér,
hvernig hann gæti unnið sér inn pen-
inga til að halda jólin. Svo datt honum
nokkuð í hug. Án þess að láta nokk-
urn heima hjá sér vita, fór hann á
gistihúsið og spurði hvort hann gæti
ekki hjálpað til þar. Það fór svo að nóg
var handa honum að gera. Á hverjum
morgni fór hann á fætur áður en
pabbi hans vaknaði, setti á sig skíðin
og fór í gistihúsið og mokaði snjó og
burstaði skóna gestanna. Þegar þetta
var gert flýtti hann sér heim til þess að
foreldra hans skyldi ekki gruna neitt.
Eiríkur varð fljótt vinsæll, hann
kynntist líka jafnöldrum sínum meðal
gestanna og kenndi þeim margt vió-

víkjandi skíðagöngu, því að þar var
hann þeim miklu fremri. Skankalangi
Jan, sem átti heimsins bestu skíði, var
alltaf að kútveltast í snjónum, en átti
bágt með að fara að ráðum fátæka
drengsins. Hann varð gulur af öfund,
þegar hann sá Eirík koma brunandi í
svigi niður hlíðarnar, að aflokinni
vinnu.
En nú varð Jan innkulsa af öllum
veltunum í snjónum og lá í nokkra
daga. Einn daginn var Eiríkur sendur
til hans meö heitt vatn. Hann starði á
allt fallega dótið, sem var kringum
Jan, og meðal annars gullúrið, sem
hann hafði fengið í jólagjöf, fyrir sig
fram. Meðan Jan var að þvo sér bjó
móðir hans um rúmið og Eiríkur tók
ösku úr ofninum. Og síðan.fór hann
heim, alveg ringlaður af öllu þessu
dýrmæti, sem hann hafði séð.
Morguninn eftir, þegar Eiríkur kom
á gistihúsið til morgunsnúninganna,
var honum tekið með ónotum og
kulda. Honum var skiþað að fara inn
til gistihússeigandans, sem hafði ver-
ið honum svo góður. En nú var hann
byrstur og bar það á hann, að hann
hefði stolið gullúri Jans. Það var
horfið. Og nú hótaði hann Eiríki lög-
reglunni, ef hann meðgengi ekki
undir eins. Eiríkur var eins og þrumu
lostinn og sór og sárt við lagði, með
41