Æskan - 01.11.1980, Blaðsíða 82

Ray Davies i Kinks
Kinks nefnist hljómsveit, sem var
upp á sitt besta á árunum eftir 1960.
Þá sendi hljómsveitin frá sér plötur
eins og Dedicated Follower of Fas-
hion, Sunny Afternoon, Waterloo
Sunset og margar aðrar. Tímans tönn
hefur sett mark sitt á The Kinks, enda
þótt hljómsveitin sé enn við lýói eftir
öll þessi ár.
Líklega getur Kinks-hljómsveitin
enn talist með þeim hljómsveitum,
sem draga að sér hóp aðdáenda, ef
haldnir eru tónleikar, og hljómsveit-
inni er vel fagnað.
Á svióinu stendur nú eins og alltaf
áður „heili“ hópsins, Ray Davies
söngvari. Hann skrifar allt, sem
hljómsveitin flytur og leikur inn á
plötur, og á hljómleikum, sem nýlega
voru haldnir í Noregi, fannst mönnum
líkast því, sem á feróinni væri „eins
manns sýning" fremur en að Kinks í
heild væru þarna að skemmta. En það
eru ekki einstakar persónur, heldur
tónlistin, sem Kinks flytur, sem fólkið
dáir.
Davies var spurður að því nýlega,
hvort rétt væri að nota popptónlistina
eins og nokkurs konar leikhús eða
pólitískt áróðursbragð. Hann sagði að
sér fyndist stjórnmál vel mættu fylgja
með tónlistinni, enda spyrði unga
fólkið fremur átrúnaðargoð sín ráða
en stjórnmálamennina, og þess
vegna gæti pólitískur söngvari haft
mikil áhrif, ef hann vildi beita sér á því
sviði. Kinks fylgir ekki neinni ákveð-
inni stjórnmálastefnu, en þeir hafa þó
sínar meiningar, strákarnir í hljóm-
sveitinni.
Þá var Davies spurður að því, hvort
hann héldi að Kinks ætti framtíð fyrir
sér, úr því hljómsveitin er ekki lengur
efst eða ofarlega á vinsældalistum.
Hann sagðist vera viss um, að hún
ætti eftir að ná sér á strik þótt síðar
væri.
68
ÆSKAN — Það er dýrt og hættulegt að reykja