Æskan - 01.11.1984, Blaðsíða 45

TOFRABRAGÐ
Við þetta bragð þarftu að hafa
glerkrukku sem er jafnvíð í báða
enda. Þú ferð með hana til
manns sem sker gler og færð
hann til að skera til fyrir þig tvo
spegla jafnstóra, sem eru jafn
breiðir þvermáli glerkrukkunnar
að innan og jafnháir krukkunni.
Þú límir svo bakhliðar beggja
speglanna saman og stingur
þeim lóðrétt ofan í krukkuna. Nú
færð þú þér einn rauðan vasa-
klút og annan hvítan, og svo
töfrastaf og töfradúk. Öðrum
„ÓTRÚLEG KNATTTÆKNI“
„Hann hefur hreint ótrúlega
knatttækni og það var unun að
horfa á hann leika sér með knött-
inn.“ - Þannig sagði fréttamað-
ur Morgunblaðsins frá 9 ára pilti
írá Akureyri sem tók þátt í miklu
knattspyrnumóti í Vestmanna-
eyjum í júní sl.
Piltur þessi er leikmaður með
6. flokki KA og heitir ívar Bjark-
lind. Hann er með minnstu
mönnum á leikvelli, eins og að
framan sagði hefur hann yfir
geysilegri knatttækni að ráða.
Hann var á þessu móti í Eyjum
kjörinn besti leikmaðurinn, en á
þessu móti voru á milli 300 og
400 strákar víðsvegar af landinu.
Sumir Eyjamenn gengu svo
langt að kalla ívar „Pele norðurs-
ins“ og er það ekki slæmt fyrir 9
ára pilt að vera li'kt við mesta
knattspyrnusnilling allra tíma.
En hvað um það, ívar átti stór-
leiki í Vestmannaeyjum, skoraði
mörk, lagði enn fleiri upp og
verðskuldaði útnefninguna fylli-
lega.
megin í krukkuna, þeim megin,
sem snýr frá áhorfendum, sting-
ur þú rauða vasaklútnum og svo
getur sýningin byrjað. Þú stingur
hvíta dúknum ofan í þann helm-
ing krukkunnar sem áhorfend-
urnir sjá og svo býðstu til að
gera klútinn rauðan. Þú leggur
svo töfraklæðið yfir krukkuna,
veifar töfrasprotanum og lest
ýmsar særingar, en á meðan
nærð þú hvíta klútnum upp —
eða þú þarft alls ekki að ná hon-
um upp úr, heldur snýrð þú bara
krukkunni hálfhring, svo að lítið
ber á og sviptir svo klæðinu af.
Og þá sér fólkið rauða klútinn.
Það má ieika alls konar önnur
brögð svona með glerflösku og
spegli. En við þetta eins og önn-
ur töfrabrögð er um að gera að
vera ekki of nærri áhorfendun-
um, forðast nærgöngular
spurningar, og aldrei leika sama
töfrabragðið tvisvar í röð fyrir
sömu áhorfendum.
Gun sagðist vera lærður kennari en hefði hætt allri
kennslu árið 1968. Hún kenndi krökkum í 4., 5., 6. og
7. bekk. í gegnum starf sitt kynntist hún lífi barna og
unglinga allvel og það auðveldaði henni að skrifa um
Þennan aldurshóp. Síðan 1968 hefur hún haft ritstörf
að aðalstarfi. Hún er líka virk í störfum góðtemplara-
hreyfingarinnar í Svíþjóð og hefur verið það síðan
1946. Hún var m. a. í stjórn Alþjóðlegu góðtemplara-
hreyfingarinnar á árunum 1966-74. Hún hefur stað-
ið fyrir mörgum námskeiðum um áfengisvarnamál og
verið svokallaður leiðtogi þeirra.
Gun Jacobson kom síðast hingað til lands árið
1964 til að taka þátt í norrænu bindindismóti. „Það er
mjög gott að koma hingað," sagði hún að fyrra bragði
án þess að ég spyrði hana að þeirri sígildu spurningu
hvernig henni líkaði ísland og íslendingar. „Náttúran
er auðvitað sú sama og fyrir 20 árum,“ hélt hún
áfram, „en mannlífið hefur tekið á sig annan blæ. Það
er eðlilegt. Fólk er betur stætt og tíðarandinn hefur
breyst samkvæmt því. Mér finnst landið og þjóðin
mjög heillandi og á vonandi eftir að koma hingað
aftur.“
Samtalið gat ekki orðið lengra, það styttist í brottför
til Keflavíkurflugvallar. Áður en ég kvaddi Gun vildi
Knut maður hennar fá að taka mynd af okkur saman.
Það var auðsótt mál. Síðan tók Heimir, Ijósmyndari
Æskunnar, mynd af Gun og við kvöddum. Áður en
við hurfum á braut tók hún af mér loforð um að ég
sendi sér Æskuna.
Þegar ég steig aftur út í sólríkan sunnudagsmorg-
uninn hugsaði ég með mér hvort hún gæti lesið
viðtalið til að athuga hvort ég hefði allt rétt eftir henni.
- E.l.
45