Æskan - 01.12.1987, Síða 4

^5) amm® (ÉF315
=IT=1I
Jólahugvekja
Yður er í dag
„En í sömu byggð voru hirðar úti í
haga og gættu um nóttina hjarðar sinn-
ar. Og engill Drottins stóð hjá þeim,
og dýrð Drottins Ijómaði kringum þá.
Þeir urðu mjög hræddir, en engillinn
sagði við þá: „ Verið óhræddir, því sjá,
ég boða yður mikinn fögnuð, sem veit-
ast mun öllum lýðnum: Yður er í dag
frelsari fæddur, sem er Kristur Drott-
inn, í borg Davíðs. Og hafið þetta til
marks: Þér munuð finna ungbarn reif-
að og lagt í jötu. “
Og í sömu svipan var með englinum
fjöldi himneskra hersveita, sem lofuðu
Guð og sögðu:
Dýrð sé Guði í upphæðum, og frið-
ur á jörðu með mönnum, sem hann
hefur velþóknun á.
Þegar englarnir voru farnir frá þeim
til himins, sögðu hirðarnir sín á milli:
„Förum beint til Betlehem að sjá það,
sem gjörst hefur og Drottinn hefur
kunngjört oss. “ Og þeir fóru með
skyndi og fundu Maríu og Jósef og
ungbarnið, sem lá í jötu. Þegar þeir
sáu það, skýrðu þeir frá því, er þeim
hafði verið sagt um barn þetta. Og all-
ir, sem heyrðu, undruðust það, er
hirðarnir sögðu þeim. En María
geymdi allt þetta í hjarta sér og hug-
leiddi það. Og hirðarnir sneru aftur og
vegsömuðu Guð og lofuðu hann fyrir
það, sem þeir höfðu heyrt og séð, en
allt var það eins og þeim hafði verið
sagt. . .“
Ég er farinn að hlakka til jól-
anna og það gerir þú vonandi líka.
Sjálfur hef ég hlakkað til jólanna
svo lengi sem ég man eftir mér.
Áður og fyrr meir hlakkaði ég til
þeirra á annan hátt en núna. Þá
stafaði eftirvæntingin og tilhlökk-
unin fremur en nú af von og vissu
um gjafir. En aldrei voru jólagjafir
þó eina tilhlökkunarefnið. Jólun-
um fylgdi alltaf einhver sú helgi og
birta og fegurð sem fáar ef nokkrar
aðrar stundir gáfu. Það stafaði
auðvitað af því að allir lögðu sig
fram um að stuðla að því. Svo
gæddu jólaljósin og jólasöngvar og
sálmar andrúmsloftið helgum blæ,
en kannski umfram allt jólasögurn-
ar. Þær eru til svo margar og fal-
legar. Ein þeirra ber þó af þeim
öllum, sagan um Maríu og litla
barnið hennar sem hún vefur reif-
um og leggur í jötu af því að það
fékk hvergi rúm hjá mönnunum.
Og af því að þetta barn er fætt á
jörðu ómar allur himinninn yfir
Betlehemsvöllum af gleði yfir því
hvað Guð er góður. Það eru englar
sem syngja um það fyrir fjárhirða á
völlunum. Það var ekkert að undra
þó að þeir yrðu hræddir, jafnvel
þótt engill segði þeim að vera ótta-
lausir því að þetta barn væri Frels-
arinn, sem Guð hefði sent þeim og
öllum mönnum, og þess vegna
mættu þeir gleðjast. Þegar fjárhirð-
arnir höfðu heyrt þessi boð og eftir
að hafa séð barnið í jötunni vissu
þeir að englar eru ekki fjarri, ekki
heldur himinninn, já, vissu líka að
sjálfur Guð er nœrri, nœrri þeim,