Æskan - 01.12.1987, Qupperneq 73

GRÍN ÚR GÖMLUM BLÖÐUM
Kennarinn: „Þú kannt ennþá ekkert
í því sem þú áttir að læra! Það þarf
þolinmæði til að kenna þér. Ef ég væri
ekki þá værir þú mesti asni í heimin-
um.
Maður nokkur, sem átti þrjá syni og
fimm dætur, var spurður hversu mörg
böm hann ætti.
„Ég á þrjá syni,“ svaraði hann, „og
hver þeirra á fimm systur. Af því get-
urðu reiknað hversu mörg bömin
eru.“
„Þau em þá 18,“ svaraði spyij-
andinn.
Óli kom inn til afa síns og sagði:
„Afi, ég kem bara til þess að bjóða
þér póða nótt.“
„Eg hef engan tíma núna,“ mælti
afi hans. „Komdu heldur í fyrramál-
ið.“
Kennarinn: „Hversu margir íbúar eru
hér í Svíþjóð?“
Ámi: „4.531.864.“ (Fjórar milljónir,
fimm hundruð þijátíu og eitt þúsund,
átta hundmð sextíu og fjórir)
Kennarinn: „Ekki er það alveg rétt;
getur þú sagt það Pétur?“
Pétur: „4.531.863.“ (Fjórar milljónir,
fimm hundruð þrjátíu og eitt þúsund,
átta hundmð sextíu og þrír)
Kennarinn: „Það er alveg rétt.“
Árni: „Já, en ég eignaðist litla systur í
nótt og ég hélt að ég ætti að telja hana
með.“
(19. tbl. 1. árg., 7. júlí 1898)
Dýravinur einn segir svo frá:
„Eg átti einu sinni kött sem var
mjög vitur og vel vaninn. Hann sat við
borðið og át með okkur, hafði disk
eins og við og pentudúk bundinn um
hálsinn.
Þegar hann hafði tæmt diskinn sinn
var ég oft vanur að láta bein og ugga á
hann af diskinum mínum.
Svo var það einhverju sinni þegar
farið var að borða að kisa kom ekki
undir eins. En þegar við vorum ný-
byrjuð kom hún með tvær mýs í
munninum, stökk upp á stólinn sinn,
lagði aðra músina á diskinn minn en
hina á sinn.
Hún hefur ætlað að gefa mér mús-
ina í staðinn fyrir beinin og uggana er
ég hafði gefið henni.“
Kennarinn: „Hvers vegna komstu
ekki í skólann í gær?“
Lærisveinninn: „Ég var veikur.“
Kennarinn: „Hvað gekk að þér?“
Lærisveinninn: „Ég hafði tannpínu.“
Kennarinn: „Er þá ekki enn þá verkur
í tönninni?"
Lærisveinninn: „Ég veit það ekki.“
Kennarinn: „Hvað er þetta? Veistu
það ekki?“
Lærisveinninn: „Nei, læknirinn tók
hana úr mér í gær og þess vegna getur
vel verið verkur í henni þótt ég viti
það ekki.“
(5.-6. tbl. 2. árg., 15. des. 1898)
Maður nokkur ferðaðist í loftbát.
Lítill sonur hans horfði á þegar hann
fór af stað og kallaði á eftir honum:
„Pabbi, komdu með lítið, fallegt
ský handa mér þegar þú kemur niður
aftur!“
(10. tbl. 1. árg., 15. febrúar 1898)
Drengur nokkur hafði náð mýflugu
úti. Hann hljóp með hana til föður
síns og sagði:
„Pabbi, búðu til úlfalda úr þessari
mýflugu.“
„Hvernig getur þér dottið þetta í
hug?“ spurði faðirinn.
„Mamma sagði um daginn að þú
gerðir svo oft úlfalda úr mýflugu.“
Faðirinn: „Nú máttu velja um hvaða
stöðu sem þú vilt, Kristján; hvað
kýstu helst?“
Kristján: „Ég vil verða hermaður."
Faðirinn: „Það er leiðinlegt, þá verð-
urðu ef til vill skotinn þegar minnst
varir.“
Kristján: „Hverjir skjóta hermenn-
ina?“
Faðirinn: „Óvinirnir gera það.“
Kristján: „Þá vil ég heldur verða óvin-
ur.“
(1. tbl 2. árg., 6. október 1898)
ÞETTA
GÚMMÍ-TARSAN
í lok nóvember sýndu kunningjar
okkar í Gaman-Leikhúsinu leikritið
Gúmmí- Tarsan. Sýnt var á Galdra-
loftinu að Hafnarstræti 4 í Reykjavík.
Þar er lítill salur á 4. hæð og hafa leik-
félög fengið þar inni fyrir sýningar
sem ekki krefjast mikils rýmis eða
mikilla umsvifa.
Leikfélag Kópavogs sýndi Gúmmí-
Tarsan fyrir fáeinum árum — í ann-
arri leikgerð. Þú kannast ef til vill við
Gúmmí-Tarsan, öðru nafni ívar Ól-
afsson? ívar var lítill og grannur og
margir gengu í skrokk á honum með
hrindingum og pústrum. En dag einn
73