Æskan - 01.06.1994, Blaðsíða 27

NOKKUR BARNALJÓÐ
eftir Kristján Árnason.
Boli kann ekki að bursta tennur,
bara Villi minn.
Hesturinn ekki heldur burstar
hrossa-tanngarð sinn.
Haninn segir „Gagg-a-ga"
en gogginn burstar ei.
Tannpínu þó tæpast hefur
tannlaust hanagrey.
Hvuttinn smái heldur lítið
hreinsar tennurnar.
Skyldi kisa kunna að beita
klónum beittu þar?
Enginn burstar eins vel tennur
og hann Villi kann.
Nema kannski krókódíllinn
keppi þar viö hann!
"V
Úr kassafjölum og kubbum
ég klambraði saman bíl,
hvorki var fyrir að fara
fegurð né glæstum stíl.
Andlit míns unga vinar
uppljómað samt hann gat
því drengurinn óspillti átti
sitt eigið lífsgæða mat.
Spýtubíllinn hans Binna
var býsna vel heppnuö smíð;
hann brá yfir hug okkar beggja
birtu á sinni tíð.
ÁRIÐ 2050
Á æskudögum oft var fjör og gaman,
enn þá þetta fyrir mér ég sé.
Eins og þegar söfnuðumst við saman
að setja niður lítil, falleg tré.
Einu sinni, það var alveg „æði",
ég aðstoðaði sjálfan forsetann.
Við plöntuðum í bliðuveðri bæði
birkitré við nýja leikskólann.
Nú þýtur blær í laufgum skógarlundum,
litlu trén mín orðin myndarleg.
Með hógværð þess ég get á góðum stundum:
„Við gerðum þetta forsetinn og ég!"
AFLAKLÆR
Hressirvoru hnokkar
sem hjóluðu on' að sjó.
í þeim sjálfsagt sumum
sjómanns neisti bjó.
Því einn fékk stæröar ufsa
annar marhnút dró
en labbakútur litli
hann lenti á gömlum skó

(Höfundur er bóndi og hefur samib barnaljób um árin)
Æ S K A N 2 7