Æskan - 01.06.1994, Blaðsíða 14

ÍMiil ÍAÍiÚiIAVEÍÍÍJLAUl t:
LJ ITLU Zlií fh I
♦ ♦
\iOi li^DTm^DAli
Skólamálaráð Reykjavíkur
veitti í vor að venju verðlaun
fyrir frumsamda bók og þýð-
ingu bókar. Að þessu sinni
hlaut Guðrún Helgadóttir
verðlaun fyrir nýjustu bók
sína, Litlu greyin, og lofsvert
framlag á sviði barna- og
unglingabóka.
Guðlaug Richter hlaut
þýðingarverðlaunin fyrir bók-
ina, Úlfur, úlfur, eftir Gillian
Cross. Útgefandi er Mál og
Menning.
Iðunn gaf út sögu Guðrúnar - eins
og þrettán fyrri bækur hennar fyrir
börn (og annað fólk) og eitt leikrit (Ó-
vitana). Meðal þeirra eru þrjár sögur
um Jón Odd og Jón Bjarna en það
voru fyrstu bækur hennar og uröu afar
vinsælar. Kvikmynd hefur verið gerð
eftir þeim.
Guðrún Helgadóttir fékk þessi verð-
laun einnig í byrjun höfundarferils síns
og hefur hlotið ýmsar aðrar viðurkenn-
ingar, m. a. Norrænu barnabókaverð-
launin 1992.
Um söguþráð Litlu greyjanna er
þetta sagt á bakkápu:
„Óhætt er að segja að óvæntir at-
burðir eigi sér stað þegar Trausti fer í
sumarbústað upp í sveit með mömmu
og systrum sínum tveim, þeim Tobbu
og Tinnu. Þar er ekki rólegheitunum
fyrir að fara eins og til var ætlast.
Amma kemur í heimsókn. Og hún týn-
ist! Enginn veit hver dularfulli draugur-
inn hans Trausta er. Og ýmislegt kem-
ur í Ijós sem engan hefði órað fyrir.“
Gunnar Karlsson myndskreytti bók-
ina.
TRAUSTI OG
„DRAUGURINN“
Ég heiti Trausti og er sex ára. Það
er dáldið mikið að vera sex ára og ég
veit líka margt. Sumir halda að ég sé
alger asni og viti ekki neitt,
en það er bara alls ekki
satt. Amma veit það, en
mamma tekur ekkert mark
á henni því að þær eru
alltaf að rífast. Út af engu.
Þannig hefst sagan, Litlu
greyin. Trausti segir satt,
hann veit margt. Hann er
líka fluglæs og les alvöru-
bækur.
Við grípum niður í kafl-
ann, Trausti fer fyrstur á
fætur:
Trausti klæddi sig og
læddist fram til þess að
vekja engan. Honum fannst
svo gott aö borða morgun-
matinn sinn aleinn í friði.
Þá var svo gott að hugsa.
Hann þurfti eiginlega að
heimsækja hann Jón
bónda. Það var eitt sem
hann hafði gleymt að
spyrja hann um, og það var
hvort beljurnar færu líka
upp til guðs eins eins og við
þegar þær deyja. Amma átti ein-
hverja myndabók um Jesú og
guð og á myndunum var allt svo
hreint og fínt. Enginn fjóshaugur
eða svoleiðis. Greyið Jón ef
hann verður að halda áfram að
moka flórinn líka þegar hann er
dáinn. Hann sem er svo rosa-
lega gamall og þreyttur...
Á ferð sinni kemur hann að
skrýtna húsinu sem enginn er í.
Þar rekst eitthvað beitt í fótinn á
honum og hann fær langan skurð:
Trausti Grímsson grét eins hátt og
hann gat en ekkert gerðist. Blóðið
rann bara úr sárinu niður á pallinn og
litaði fjalirnar rauðar.
Þarna mundi hann barasta deyja al-
7 4 Æ S K A N