Skírnir - 01.08.1918, Blaðsíða 65
Skírnir]
Um lifseigju dýra og manna
255-
þurfti til að bana þeim. Er oft sorglegt að lesa um,
hvernig margir níddust þar á einum og bættu sári við
sár, unz kappinn féll — af mæði. Og svipaðar sögur
kunna herlæknarnir að segja úr nútímastyrjöldinni. Kúlur
þjóta gegnum líkamann þveran og nærri endilangan án
þess að verða mönnum að fjörlesti. Menn eru skotnir
gegnum maga og garnir, gegnum lifur og lungu, gegnum
hjartað sjálft, já jafnvel gegnum höfuðið og heilann og
komast þó lífs af. Er þetta ekki undrunarvert? Iiér
kemur reyndar mikið til greina, hve læknislistinni heíir
fleygt fram í að græða og binda um sár manna; þó er
það eins mikið að þakka þvi, hvað mannslíkaminn er
traustlega gerður, og hve náttúran er nösk að koma í veg
fyrir, að lífið slokni, þó á það blási.
Þá eru sjúklingarnir, sem þjást af langvinnum sjúk-
dómum. Það er ekki smáræðis tíma, sem það tekur fyrir
suma þeirra að deyja. Og þegar vér kryfjum menn, sem
dáið hafa úr einhverjum þessara illræmdu sjúkdóma eins
og krabbameini, holdsveiki, tæringu o fl., þá stórfurðar
oss oftlega á því, að sjúklingarnir skuli ekki fyrir löngu
vera dánir, því svo víðtækar eru skemdir ýmsra liffæra
þeirra og það hinna þýðingarmestu, eins og lungnanna,
hjartans, meltingarfæranna o. s. frv. Þarna liafa sjúk-
lingarnir getað teygt fram lífið í langan tíma með bæklað
og brisjað hjarta, eða maga og garnir alla vega étnar af
8árum, samgrónar og tærðar, eða annað lungað burtgrafið
og upphóstað, en að eins slitur af liinu — og þannig má
halda lengi áfrarn.
Á hallæristímum kemur það oft fyrir, að börn og þó
einkum fullorðnir þola sveltu alveg furðanlega lengi, eða
draga fram lífið við sultarfæðu svo lengi, að allir liljóta
að undrast. Um þess konar dæmi munum við eflaust fá
nóg að heyra, þegar styrjöldinni miklu slotar. Og til eru
menn, sem tii að sýna sig og græða fé hafa æft sig í að
þola sult í langan tíma. Merkustu dæmi þess var ítalskur
trúður, Cetti að nafni. Hann svalt i 70 daga og neytti
einskis matar nema drakk vatn. Vatnsfasta þolist sem