Skírnir - 01.12.1919, Blaðsíða 73

Sbírnir]
Færeysk þjóðernisbarátta.
279
hins vegar. Rasmus Rasmussen heíir ávalt verið heitur
8jálfstæði8maður, enda gerir hann Sigmund ekki svo mik-
inn mann, sem búast mætti við að þjóðhetja Færeyinga
hefði verið. í nafni kristninnar fremur hann ofbeldis-
verk og telur sér trú um, að með því vinni hann fyrir
guðsríki. Sennilega er Havdingar hittast fremsta leikrit-
ið, sem Færeyingar eiga, þó að raunar komi þar ekki
margt til greina.
Eftir Rasmus Rasmussen hafa birzt nokkur snotur
kvæði. Ásamt C. Holm-Isaksen, ritstjóra Tingakross,
valdi hann kvæðin i Songbóik Faroya fólks, sem bókmenta-
félagið gaf út 1913. Þar er safnað að beztu kvæðum,
sem ort hafa verið á færeysku síðasta mannsaldurinn, en
þó farið jafnframt eftir því, hvort þau séu vel fallin til
söngs. Og þó að leirburður komi fyrir innan um, er
hókin hin merkasta, og sýnir vel, hversu langt Færeyingar
hafa komist í þeirri skáldskapargrein, sem bezt skilyrði
hefir til að geta þrifist hjá þeim, stuttum lýriskum kvæð-
um.
Jakob Dahl (f. 1878) tók próf í guðfræði 1905 og var
eftir það um hríð kennari við gagnfræðaskólann í Þórs-
höfn. Hann kendi þar á færeysku, og vakti það mikla
reiði meðal sumra manna. Svo fór að Dahl var kærður
fyrir skólastjórn, en hún vísaði málinu til ráðuneytisins
^anska. Ráðuneytið leitaði álits lögþingsins, en það gaf
þann úrskurð, að kenslumálið skyldi vera danska. Um
feið notuðu sambandsmenn færið til að koma inn dönsku
ttáli í barnaskólana sem fyr segir.
Dahl hélt áfram kenslu í færeysku við skólann eftir
að hann hafði fengið prestsembætti. En 1913 var honum
vikið frá og í hans stað settur ritstjóri Dimma-
lættingar, Oluf Skaalum, sem hvað eftir annað hafði
haldið þvi fram í blaði sínu, að færeyskan ætti engan
annan rétt á sér en þann, að vera mállýzka sauðsvarts
nlmúgans, og væri óhæf til alls þroska. Svo viturlega
hagað móðurmálskenslunni í Færeyjum fyrir fáum
árum.