Skírnir - 01.12.1919, Side 55

Skirnir]
Færeysk þjóðerniskarátta.
261
norræna fornfræði og var ágætur maður á því sviði.
Miiller þóttu kvæðin harla merkileg og hvatti mjög Lyng-
bye til að gefa þau út. Sjálfur skrifaði hann prófasti í
Færeyjum til og bað hann útvega fleiri kvæði. Eftir
nokkur ár hafði Lyngbye fengið svo mikið efni i hendur,
að hann gat gefið út bók 1822, sem í voru Fœreysk kvœði
um Sigurð Fáfnisbana og œtt hans. Muller samdi inngang
að verkinu, en Lyngbye þýddi kvæðin á dönsku.
Útgáfa Lyngbyes var mjög gölluð að mörgu leyti.
Hann hafði ekki dvalist í Færeyjum lengur en tvo mán-
uði og kunni ekkert í málinu áður en hann kom þangað,
enda eru kvæðin hjá honum full af máivillum. Auk þess
fór hann með efnið eins og honum sýndist, slengdi sam-
an ólíkum kvæðagerðum og feldi úr það sem honum lík-
aði ekki. En samt gerði útgáfan hið mesta gagn. Hún
opnaði augu fræðimanna fyrir því, að fundinn var nýr
og óþektur sjóður til fróðleiks um fornar mentir og menn-
ing Norðurlanda, auk þess sem kvæðin höfðu mikið skáld-
legt gildi.
Þá er prófessor Muller hafði farið þess á leit við
prófast Færeyja, að hann léti safna kvæðum, sneri pró-
fastur sér til bónda eins í Sandey, er hét Jóhannes Kle-
mentsen og var fróður maður og vel ritfær. Jóhannes
skrifaði það, sem hann komst yfir, 93 kvæði alls, í stóra
bók, sem síðan komst til Kaupmannahafnar og nú er
geymd þar í konungsbókhlöðu undir nafninu Sandoyar-
b ó k. Annað merkilegt safn með 96 kvæðum er komið
frá Hanusi bónda Hanussyni í Fugley; liandrit hans er
því kallað Fugloyarbók. Af öðrum mönnum, sem
unnu að slíkum söfnunarstörfum þessi árin, má nefna
Johan Henrík Schröter prest í Suðurey. Hann sneri auk
Þess á færeysku Mattheusar guðspjalli (prentað 1823) og
Færeyingasögu (prentuð 1832), og jók með því tölu þeirra
rita, sem höfðu að geyma samhangandi færeyska texta,
UPP í þrjú.
Við þetta sat unz sá maður kom til sögunnar, sem
naest hefir unnið fyrir færeyskt mál og mentir.