Skírnir - 01.12.1919, Blaðsíða 36

212
Endurminningar um Jón Árnason.
[Skírnir
minni, með hve mikilli hugprýði þau báru það reiðarslag,
en svo gekk það nærri Jóni, að heita mátti að honum
færi daghnignandi upp frá því, og ekki urðu nema 5 ár
á milli þeirra feðga.
Það er fyrir tilmæli ritstjóra Skírnis, að eg hefi skrifað
þessar línur um kynningu mína af Jóni Arnasyni. Hefði eg
vel mátt taka það upp hjá sjálfri mér, svo mikils góðs
naut eg á heimili þeirra hjóna, og hefði ef til vill gert
það, ef eg þættist maður til að gera það svo vel úr garði,
sem vera ætti og eg hefði kosið. Sá segir sannast af heim-
ili Jóns Árnasonar og konu hans, sem bezt ber því sög-
una. Þar réðu húsum höfðingsskapur og maunúð, starf-
semi og glaðværð. og þangað var að sækja ýmsa þjóðlega
menningu, sem ekki var algeng á þeim tímum í Reykja-
vík. Aldir og óbornir standa í þakklætisskuld við Jón
Árnason, manuinn, sem varði beztu árum sinum til að
safna í þann sjóð, sem hann vissi að aldrei myndi miðla
gulli í hans eigin vasa, en stendur opinn hverjum, sem
ann íslenzkri tungu og þjóðlegum fræðum.
Við hin, sem kynni höfðum af öðlingnum Jóni Árna-
syni og kvennskörungnum Katrínu Þorvaldsdóttur bless-
um minningu þeirra beggja.
Reykjavik i septembermánuði 1919.
Theodora Thoroddsen.