Skírnir - 01.01.1935, Blaðsíða 114
112
Bleik lauf.
[Skírnir
Voldug, eindregin virðing er feykilega áhrifarík og
safnar fylgjendum hvaðanæfa. Hann dróst brátt í átt-
ina, bættist mótspyrnulaust í hópinn; því að hljóðskraf
borðfélaganna hlóð niður í huga hans nýjum og nýjum
upplýsingum um þessa merkilegu konu, — sem enn var
auðsjáanlega svo undur mikið eftir af.
Og smám saman fann hann, hversu stilltur, hóg-
látur draumur lagði hann að þessum mjúka, hvelfda
barmi; fann, með öðrum orðum, að þetta var, að vissu
leyti, hið glæsilegasta markmið.
Ekki svo að skilja, að hann væri að hugsa um eig-
urnar, í raun og veru. Hann vildi þvert á móti draga
feitt strik siðferðilegs strangleika yfir hið vandaða í-
búðarhús og, að sögn, talsvert af lausafé. Þeir hlutir
lágu faldir djúpt í fylgsnum hugans, svo djúpt, að hann
mundi naumast eftir þeim, nema rétt með höppum og
glöppum.
Nei, það var öllu heldur konan sjálf, sem dró og
heillaði. Það gegndi annars m.ikilli furðu, hversu konur
gátu haldið sér. — Fimmtíu og tveggja ára, hugsa sér
annað eins!
En hann varðaði raunar ekki minnsta hót um efstu
tólf árin af þeim aldri, — dró þau frá. í hans augum
var hún ekki degi meira en fertug. Vorið var náttúrlega
liðið, en hásumar Jífsins var hins vegar yfir henni og
enn hlaut gróandinn að eiga ýmsa möguleika í sambandi
við þessa hraustu, blómlegu konu. — Æ, vorið var stund-
um hálfgerður hégómi, sumarið öllu traustara og fast-
ara í spori.
Og þó, — ekki varð því neitað, að vorið var yndis-
legt. — Hefði — hefði þetta verið fyr.ir þrjátíu árum,
eða þá tuttugu og fimm árum. Hann hefði jafnvel gert
sig ánægðan með tuttugu ára afslátt, því að það leyndi
sér ekki, að hún hafði verið afburða glæsileg kona.
Iíafði verið? Hún var það enn. Og það gerði allan gæfu-
muninn, að tólf árin síðustu skiptu í raun og veru
engu mál.i.