Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1899, Page 46

18
ileim en j('g get. frá sugt —eða liaim sjálfur, því
liaim gleymdi ffjðtlega miklu af því. t>eir voru
saint ekki allt af að læra; þeir ljeku þá fjörug-
ustu leikiy sem nokkurntíma lmfa verið leiknir.
Þeir reru eptir Hjótinu á sumrum, en fðru á
skautum eptir þvi á vetrum; þeir voru fráir á
fæti og beztu reiðmeim; fimustu knattleikamenn;
enginn komst til jafns við þá í útileguinaima-
loik, eltingaleik, hændaglimu og fieiri leikjum
en jeg get upp talið; mjer vitanle.ga stóð enginn
þeitn á sporði. Þeir fengu lika ,,jölafríið'‘ sitt,
og jólakökurnar; þeir voru í samkvæmum
og dönsuðu til miðnættis; stundum voru þeir á
vírkilegum leiksýninguin, þar sem þeir sáu reiti
virkilegs gulls og silfurs-spretta upp af hinni
virldlegu jörö, þar sem þeir sáu allt fágætis-ágæti
veraldarinnar í einni svipau. Að því, er snerti
viuina, þá voru þoir svo lijartfólgnir, og svo
margir, að mjer mundi ekki veita af timanmn
til þess að reikna þá saman. Þeir voru allir á
æskuskeiði eins og þessi fallegi drengur, og
ætluðu aldrei að fjarlægast hverjir aðra alla
þeirra æfi.
Saint vildi það svo til einn dag, mitt i öllum
þessum unaðsleik, að ferðainaðurinn tapaði af
drengnum eins og liann hafði tapað af baminu,
og eptir að hafa kallað á iiann áð árangurslausu
för hann ieiðar sinnar. Svo hjelt liann áfram um
stund, án þess að nokkuð yrði á vegi hans, þang-
að til að síðustu hann koin þar að, erfyrirvar
ungmenni ('itt. Hann sagði við ungineimið:
„Hvað ert þú að gera lijer?“ Og ungmennið
svaraði: „Jeg er allt af i tilhugalili. Komdu og
vertu i tilliugalífi með mjer.“
Svo fór iiann með ungmenninu, og von bráð-
ar fundu þeir eina þá fríðustu stúlku, sem nokk-