Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1899, Síða 47

19
um tíma liefuv sjest—ciiis og Maiía úti í
liorninu þama—augun í hcnni vom alveg eins
og í Mavíu, og hárið alvcg cins og á Maviu, og
spjekoppavniv alvcg eins og á Mavíu, og lnin liló
óg skipti litum alveg einsogMavía geviv, þegav
jeg ev að tala um hana.
Ungi maðuvinn vavð þegav í stað ástfanginn
alveg cins og einhvev, sem jcg vil ekki nefna<
vavð í Mavíu, þegav hann kom liingaðí fyi'sta
sinn.
Já, og honum var stvítt á stumlum—alveg
oins og einhvevjum, sem María Iiafði gaman af
að stvíða; og þeim kom ekki vcl saman á stund-
um alvegeins og þegav einhvcvjum og Mavíu
kom ekki vel saman; en svo jöfnuðu þau það
aptuv, og sátu til Siimans í vökkvinu, og ski-ifuðu
hvort öðm til á hvevjum degi; og þeim leiðahlvei
vel, ef annað sá af liinu, og þau vovu ávallt að
passa hvovt upp á annað, en ljetust samt <‘kki
veraaðþví, og vovu tríilofuð fyviv jól, og sátu
fast til samans við avinehlinn, og œtluðuí hváð-
um að fara að gipta sig nákvæmlega alveg
eins og einliver,sem jeg vil ekki nefna,og Mavía.
En einn dag tapaði ferðamaðuvinn af þeim,
eins og liann hafði tapað af liinum vinunum; og
eptiv að hafa kallað á þau og heðið þau að koma
til baka, sem þau aldvei gevðu, fóv liann leiðav
sinnav. Svo hjelt hann áfram um stund án þess
nokkuð yrði á vegi lians, þangað til að síðustu
hann kom þav að, ev fyriv vav miðaldva maðuv.
Fevðamaöuvinn sagði við Iiann: „livað ert þú að
geva hjer?“ Hinn svavaði: ,,Jeg er allt af önn-
um kafinn. Koindu og vertu önnum kafinn með
mjer“. Svo fór hann að vevða önnum kafinn
með miðaldva manninum, og þeiv uvðu samferða
sem leiðiu lá gegnum skóginn. Sem sagtlá gjör-