Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1908, Blaðsíða 74

5°
ÓLAFL7R S. THORGEIRSSON:
börnin, meö sorg-legum afleiöingum vitanlega og því var
eptirlit og tilsögn í aöhjúkrun mjög áríöandi.
Kennslukona kom í hús, að vitja um veikt stúlku-
barn, er hafði gengiö í skóla til hennar. Þegar hún kom
þangað, var móðir telpunnar aö reyna að troða í hana ket-
stöppu, hugsaði að hún hefði bezt af því, þó að hún væri
þungt haldin af taugaveiki. Kenslukonan reyndi að
gera henni skiljanlegt, á hennar máli, þýzku, að hún
mætti ekki gera þetta, en það virtist ekki hafa mikinn
árangur. Þegar hún kom út, stóð þokkaleg kona úti
fyrir næsta húsi, kallaði til hennar og sagði á bjagaðri
ensku: ,,Hugsa þú ekkert um telpuna þá arna, eg skal
sjá um hana héreftir, eg veit hvernig á að meðhöndla
þessa veiki, — engin meðöl segir læknirinn. Eg sæki
heim börnin á hverjum degi og gef þeim súpu eins og þau
geta í sig látið. Hún er ekki fær nm að tarna, hún móðir
þeirra, vesalingurinn, hún kann ekki til með neitt; því fer
maðurinn út á knæpu á kvöldin, og svo hafa þau aldrei
neitt til neins, þó hann vinni fyrir 4 dollars á dag. “
Stúlkunni þeirri batnaði, og margt barnið, soltið óg ílla
stundað, fekk heilsu og krafta fyrir hugulsemi bóndakon-
unnar frá Flandern.
Samt vildi hún enga hjálp, þegar hún var veik sjálf.
Kenslukona kom eitt sinn við hjá henni, á leiðinni til
skólans; þásat hún upp við dogg í rúminu og varað hýða
kartöflur. Hún lypti upp ábreiðunni og sýndi henni ný-
fætt barn — fyrstu stúlkuna sem hún eignaðist. ,,Hugs-
aðu ekki, að eg gefi börnunum kartöflur á hverjum degi,“
mælti hún, ,,eg komst ekki á markaðinn að kaupa ket í
dag; á morgun fer eg þangað, því þetta er of dýr hvers-
dagsfæða. “
Telpan sú óx upp og er búin að ganga gegnum
barnaskóla og verzhtnarskóla og hefir lagt sinn skerf til