Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1935, Blaðsíða 60

62
ingum mjög vel söguna. Hann lofar bókhneigð
þeirra og bókmentaþekkingu, greind þeirra og
greiðvikni, að ógleymdri gestrisinni íslenzku, sem
þeir félagar nutu í ríkum mæli. “íslenzkt heimili
stendur gestum ávalt opið”, segir hann í einu
bréfa sinna. Þó dregur hann ekki fjöður yfir það,
sem honum vii'tist miður fara. Sumstaðar þótti
honum brestur á hreinlæti og maturinn ekki altaf
sem ákjósanlegastur. Einnig harmar hann vín-
hneigð íslendinga og telur ofdrykkju liöfuðlöst
þeirra (their besetting sin); hnýtir hann því við,
aö hún hafi að velli lagt marga ágætustu mer
þeirra á blómaskeiði; en skýringarinnar á þessari
staðreynd álítur hann vera að leita í fábreytni lífs-
hátta þjóðarinnar; á hinn bóginn, þegar það sé til
greina tekið, og allar aðstæður, verði andlegur
þroski hennar aðdáunarverður og einstæður.
Samt þykir Reeves mentun íslendinga ábótavant
að því leyti, að hún beinist of mikið að bókmenta-
legum efnum, en ekki nóg í verklega átt. Þrent
segir hann einkum standa þeim fyrir þrifum:
Verzlunar-ófrjálsræði, peningaskort, og ónóga bún-
aðarfræðslú. Getur hann þess jafnframt, að unnið
sé nú að því, að bæta verzlunar-fyi’irkomulagið og
úr peningaskortinum, en umbótum á landbúnað-
inum, sem hann álítur mestu varða, sé enn sem
komið er lítill eða enginn gaumur gefinn. Mjög
telur hann einnig umbóta vant að því er s'nertir
íiskiskipakost og samgöngutæki landsmanna,
Reeves hefir því bersýnilega haft augun opin í
ísiandsferð sinni og óhætt má fullyrða, að aðfinsl-
ur hans vorú sprottnar upp af góðvild hans í garð
jslendinga; liann vildi aukinn veg þeirra og fram-
farir í hvívetna. Svipar honum í því efni til Fiskes,
læriföður síns og samferðamanns, enda falla rnjög
saman skoðanir þeirra á þáverandi menningará-
standi íslands og brýnustu þörfum þjóðarinnar.
Dvölin á íslandi jók eigi aðeins þekkingu Reeves
á íslenzkri menningu, fræðum og tungu, heldur
elfdi ferð hans þangað að sama skapi þann ásetning