Heimilisvinurinn - 01.06.1904, Qupperneq 35

35
í8' ef vér Vil-Íum komast undan örvæntingunni og
kviðanum, upp til þeirrar viðurkenningar, að guð-
domsneisti sé í sál vorri, að vér höfum þátt og hlut-
deild 1 hinum voWuga skapara, er vér lifum, erum
og hrærumst í, hinum lifanda guði, sem þekkir tölu
öfuðhára vorra, og án hvers vilja hinn minsti spör-
íugl fellur eigi til jarðar. Það, sem er ómögulegt
íynr vorum augum, það megnar hann, þá rangsleitni
er vér megnum ekki að bæta úr, hana getur hann
fengið til að hverfa. Vér vitum þá, að vér erum
skapaðir í mynd hans, óforgengilegir, að líkami vor
legst 1 jörðina eins og hveitikoinið, til þess að fram
geti komið nýr líkami, að það, sem sáð er í hverful-
leika, rís upp ævarandi.
í ijósi þessa óendanleika hverfur öll hrygð og
Þjáning, er vér verðum að sæta hér niðri á jörðunni.
Pað er ekki annað en harði klettastígurinn, er vér
sækjum hæna og hærra upp að mikla takmarkinu
oendanlega, eilífa ríkinu. fotta getur fylt sáliná
hnfnmgu og þakklæti, þetta getur orpið ljósbjarma
ynr alt starf vort, af því vér vitum, að, hvað iítið
sem það er, telzt það þó með starfi hins almáttuga
guðs Og þó munu einhverjir segja: Það er eigi
unt að komast hjá örvæntingu; þú ert kominn hátt
upp, en þú stendur við svimhátt djúp, og á næsta
augabragði hefir þú ef tii vill hrapað niður í það!
a gUÖ er ti!> er krefur þig ábyrgðar fyrir hverja
einustu hugsun, fyrir hvert orð, er þú mælir.
6 ur þu staðist fyrir honum? Nei, þú verður að