Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 8

200
FRÓÐI
Prestur leit við; andlitið hans var þreytulegt; hann brost^
Ijðfmannlega og signdi sig um leið,
“Þú hefir riotið góðrar hvfldar, sonur minn. Þótt sængin
væri hörð, hefir þfi sýnt henni fullan sóma. Ungir hermenn
kunna að njóta hvfldarinnar.
“Þjer eruð of göfuglyndur, faðir. Jeg veit, hvað jeg veið-
skulda, og þjer vitið það lfka. Skammið mig eins og hund.
Gefið mjer vænt högg á rifin mín, svipað þvf, sem þjer gædduð
mjer á fyrir skömmu.”
“Oui sine peccato est, primus lapidem mittat,’’ rnælti prest-
ur. “Sá, sem er án syndar, kasti fyrsta steininum.”
Prestur gekk að arninum. Þar voru rnatvæli á glóðum, og
lagði þægilegan ilm þaðan.
“Sá, sem sofið hefir eins lengi og þú, hefir van'alega Ijelega
matarlyst. Hjer er súpa, sem er holl eftir langan svefri. Hún
mun styrkja þig.”
Hann bar súpuna að fleti Farnsworths og fjekk honum horn-
spón.
I súpunni voru ýmsar jurtir og vfsunda kjöt Hún æsti
þeger matarlyst Farnsworths svo mjög að undiun sætti. í fyrstu
þótti honum rjetturinn nokkuð rannnur, en brátt fjell hann hon-
um mætavel.
“Hvað er f súpu þessari? Hún licfir töfra-áhrif á mig.”
Hann tæmdi skálina.
“Það fná jeg ekki segja þjer. Gamall rauðskiimi kendi mjer
að búa hana til.”
Nú var hnrð knúð knálega. Sjera Beret lank upp og var
þar kominn einn af mÖTinum Hamiltons.
í‘Fyrirgefið að jeg ónáða yður; jeg barði að dyrum af þvf, að
jeg heyrði rödd herra Farnsvvorths inni fyrir,” mælti maðurinn.