Fróði - 01.03.1913, Qupperneq 41

FROÐf
233
botn, á hina efstu og fremstu bæji, og hafa skilið eftir fullar birgð-
ir hjá hverjum íbúa, þá verður reyndin sú, að bau hafa flutt of
mikið. Það hefur verið hlaðið svo miklu á þau þegar þau liigðu
á stað frá veggjum þarmana, að þau liafa ckki getað losað sig við
það alt, ekki nærrj alt. Þau hafa skilið eftir meira á hverjum bæ,
en heimamenn þurftu og þarna voru engar skemmur, engin úti-
búr, engir kjallar;.r að geyma það, sem afgangs er. En annað-
hvort vilja blóðkornin ekki, eða geta ekki flutt það með sjer burtu
aftur. ]>\ í að þau hafa nóg að flytja af rusli og Kkum og eitri og
ólyfjan, af ótal tegundum, með óteljandi nöfnum, sem sumir menn
hafa heyrt og sumir aldrei og mundu kanske ekki skilja, þó að
þeir heyrðu, eða kannast við þó að þeir sæju þau prentuð.
Mikið af þessum afgangi er fita, og henni er nú hlaðið upp í
öll sund og allar holur hvar sem þær finnast. Það er lfklega svo,
að blóðkornin afsegi að flytja hana burtu aftur. En stundum
hleðst hún upp svo mikil, að vöðvaþræð.'rnir leika í fitunni og
vöðvarnir þrútna um þriðjung eða helming, þvf að fitugarður er
um hvern einasta vöðvaþráð og þenur þá sundur, og sumstaðar
myndast heilar hellur, hniklar eða kasir af henrii. Maðurinn hef-
ur eiginlega ekkert gagn af þessu, nema til þess, að verja sig
kulda, og hann hefur óhægð af þvf, Þetta tiefur aldrei átt að
flytjast með blóðinu út um líkamann, en þetta er ekki blóðinu að
kenna heldur manninum sjálfum.
Þá er tannpína, eyrnaverlcur og sársauTii, hvar sem er um
lfkamann, hjer um bil æfinlega afleiðing af þvf, að líkaminn hefur
ekki gctað kastað frá sjer rusli eður óhreinindum þeim, sem inn f
liann hafa borist og ekki komast út. Vcst er þó stýflan f þörm-
unum eður hægðaleysi. Menti skyldu festa sjer það í huga, að
sársauki orsakast æfinlega af þvf, að eitt eður annað fast efni
þrýstir eða þrengir að einni eður annari tilfinningartaug. Það get-