Dýravinurinn - 01.01.1893, Blaðsíða 14

10
yfirgefið i svip og greip þar tvö egg, annað í klærnar en hitt í nefið og flaug
burt með. Svo settust krummar að morgunverði þar í brekkunni.
En jeg tók um leið eptir öðru sem við bar þar í grendinni, því í sama bili
sem hrafnana bar inn yfir garðinn, kom bröndótta kisa út úr jarðfalls holu þar í
tjarnarbarminum og stansaði hjá önd sem sat á eggjum rjett við holuopið. Jeg
hafði aldrei fyr tekið eptir þessu andarhreiðri, því eingin önd verpti þeim megin
tjarnarinnar nema þessi eina og furðaði mig á því, að hún hafði valið sjer þar stað
rjett við bæjardyr kisu og það svo nærri, að kisa varð nærri því að klofa yfir
hreiðrið í hvert sinn sem hún fór inn eða út, en aldrei brá öndin sjer við það. í
Grasaadarsteggi.
þetta sinn beið kisa þar hjá hreiðrinu þángað til hrafnarnir voru farnir og sneri
þá inn aptur.
Hrafnarnir komu opt á morgnana inn yfir garðinn, og bar kisa sigeins að
í hvert skipti sem þeir komu. Eitt sinn þegar öndin var búin að únga út, var hún
ekki heima þegar hrafnana bar inn yfir tjörnina, og settist þá kisa hjá hreiðrinu
og gætti þess vandlega, að úngunum yrði ekki neitt að grandi, og þar sat hún
þangað til hrafnarnir voru á burtu og móðirin kom til únga sinna.
Eins þaut kisa til únganna þegar hrafnarnir komu, þó úngarnir væri lángt
í burtu, ef þeir voru að eins á þurru landi og móðirin ekki hjá þeim, en aldrei
skipti kisa sjer af neinum úngum öðrum en þessum.