Dýravinurinn - 01.01.1893, Qupperneq 23

19
Kisa.
-l-^að er opt sagt um kisu að hún sje bæði fölsk og ótrygg, en hvorugt er satt.
■J Kattarættin er öll dul í skapi og ekki eins mannblendin og hundar og
hestar. fað fylgir líka með lifnaðarhætti kisu, næturferðum hennar og
veiðiskap, að hún verður opt að beita kænsku og brögðum til að afla sjer fángs.
Hún er af þeirri orsök hyggin og hægfara, varfærin og aðgætin. Hún á auk
þess marga óvini, bæði meðal hunda og manna, og hún er opt áreitt og illa
leikin, og hundum otað á hana, þó hún hafi ekkert til saka unnið. jpetta skilur
dýrið furðu vel, og man það ótrúlega leingi, því það fylgir öllum, sem dulir
eru í skapi, bæði mönnum og dýrum, að vera lángræknir og tortryggir. fú
myndir, sem vonlegt er, kalla þann mann hinn mesta heimskíngja, sem ætti al-
staðar íls von, en væri þó svo einfaldur að trúa hverjum manni sem nýju neti, en
þetta kallar þú lymsku og fals þegar kisa á í hlut. í þessu tilliti er kötturinn
einmitt líkur manninum, og oss er kannske í nöp við kisu, einmitt af því að hún
er oss of lík og af því vjer sjáum þessa lyndiseinkunn betur á henni en á sjálfum
oss. þ»að skilur líka köttinn og hundinn, að hundurinn er auðbeygðari, og legst
flatur fyrir fætur þrælmenninu, sem lemur liann. ý>etta gerir kötturinn aldrei. Eigi
hann íls von, og sjái ekki undanfæri, þá ver hann sig af öllum kröptum meðan
2*