Dýravinurinn - 01.01.1893, Síða 62

58
|>eir vilja ekki selja þá fyrir það, þó að enda miljónir sjeu í boði. feim finst, ef
þeir selji hestinn sinn, þá selji þeir líka lífið úr brjósti sjer.
Ef vjer athugum nú vel, hverju þetta kærleikssamband milli manna og
dýra megnar að koma fram, þá megum vjer íslendingar skammast okkar í meira
lagi fyrir hestameðferðina okkar; hún er hörmuleg, enda er kynið eptir því hjer
hjá okkur, og er þó hreinasta furða hve margir verulega góðir gæðíngar eru
til hjer á landi. þ>að er þó ekki sjerlega ástúðleg meðferð sem vjer höfum á
hestunum okkar — láta þá gánga á gaddinum meðan fært er, og stundum góðan
tíma leingur, — láta þá standa samanbundna í hlöðum eða kaupstaðargötum,
stundum heila daga, halda á þeim ósvífnar dagleiðir, hungruðum og þyrstum,
sumstaðar með taumana í töglunum, þetta er ekki sjerlega efnilegt fyrir ’kynið,
enda er það í mörgu eptir því. Of fá dæmi eru til þesss hjer á landi, að reglu-
leg vinátta hafi skapast á milli manns og hests.
J>að er sjálfsagt lang alkunnastar og alltíðastar sögur um þetta óeigin-
gjarna kærleikslíf, sem myndast getur á milli manna og hunda; smalinn og hund-
urinn hans eru opt hjerumbil óaðskiljanlegir vinir. það tekur þýí ekki að
fara lángt út í þá sálma. þ>að er svo alkunngt, að minsta kosti kaupendum
Dýravinarins, að við það þarf eingu að bæta; enda þó að jeg bætti svo sem tveim
eða þrem hundasögum við, væri það að bera í bakkafullan lækinn. En það er
annað sem jeg vildi benda á. Vjer komumst ekki af án hundanna — og hundlaust
heimili er í raun og veru einhvern veginn dauft; það er eins og vanti einhvern
góðan vin á heimilið; hundsaugunum er við brugðið fyrir trúmensku þá og dygð,
sem úr þeim skín. Og satt er það, að mörg mannsaugun eru leiðinlegri og
hrekkjalegri en hundsaugun. En nú hafa bæði löggjöf og læknar gert sitt til af
sömu orsök að gera hundana óþokkaða á heimilum manna; þeim er kent um einn
hinn kvalafylsta og þyngsta kvilla á mönnum og skepnum: Sullaveikina, og
það eru líka full rök til þess. Enn það er mönnunum að kenna; það þarf ekki
fremur að ala bendilormana í hundunum en lús eða annan óþverra á sjálfum sjer;
það er hægt að hreinsa af sjer óþverrann með hreinlæti, og það má hreinsa hund-
inn með litlum tilkostnaði og pössunarsemi sem ekki kostar neitt, að grafa niður
sulli og sollna parta úr kindum, svo að hundar nái ekki í það; þá mundi það
bráðum á sannast, að hundurinn yrði eingin hættuskepna, og ekki þyrfti að varast
hann. þ>að væri lika jafngott að hafa þá færri, og venja þá betur en víða er
gert. J>að mundi bæta kyn þeirra, og auka verð þeirra fram úr því sem er.
þ>að hefur aldrei verið gert mikið úr kærleikanum hennar kisu, en þó er
það víst, að hundstrygð getur líka í henni búið. Kisa, sem fór að veiða
mýsnar handa barninu i vöggunni, hefur auðsjáanlega ætlað að gera því vel til
með því að færa því þessa krás. Hún gat ekki betur gjört. J>að er annars
hreinasta furða, hvað kettir geta verið góðir við börn, því að ekki er meðferðin
altjend góð hjá því fólki; kettir sækjast opt eptir að liggja hjá ungbörnunum í
vöggu eða rúmi, og sjeð hefi jeg kött vefja sig utan um hálfklætt úngbarn, sem
jeg átti, og reyna til þess að breiða sig utan um það sem bezt; hún breiddi sig