Dýravinurinn - 01.01.1916, Blaðsíða 49

45
fjárhúsinu, þegar vissi á gott, en inn við stafn, þegar vont veður var í nánd,
og tók faðir minn mark á þessu, þegar reka átti alla sauðina til beitar.
Þegar þeir voru tíu vetra, var Höttur orðinn ellihrumur, svo honum
var slátrað, cn það lók mikið á Flekk að missa vin sinn, bar hann sig illa
sem von var, og neylti hvorki svefns né matar fyrslu dagana. Eg hafði ekki
vit á því þá, að taka eftir honum verulega, en ég man það, að hann jarm-
aði álakanlega eins og lambær um fráfærur.
Menn héldu, að Flekkur mundi eigi fara i afréttina, þegar Höttur var
farinn; en hann fór þó þangað tvö sumur, en íjórtánda og síðasta sumarið
var hann í heimalandi. Þá var hann búinn að vera mörgum lil gagns og
ánægju. Faðir minn sagði, að sér hefði aldrei orðið eins vel við nokkra
skepnu. Hann fékk rnann lil að deyða Flekk, sjálfur gat hann ekkí verið
þar nærstaddúr. J.