Dýravinurinn - 01.01.1916, Blaðsíða 69

Um æðarvarp.
Par sem Fnjóská rennur út í Eyjafjörð er breytt undirlendi, sem myndast hefir
ai' framburði árinnar í margar aldir. Sléttlendi þessu hefir áin svo skift með kvislum
i marga hólma stærri og minni,
sem allir tilheyrðu Laufás-
landareign.
I hólmum þessum voru sam-
tals 26 æðarhreiðun Þegar
faðir minn kom þangað 1826,
en ekki voru íleiri cn 1 og 3
hreiður í hverjum hólma.
Honum sýndist, að þclta gæti
verið visir til æðarvarps, og
lör því að reyna, hvort ekki
væri mögulcgt að lokka fugl-
ana til að verpa fleiri saman
í sama hólma.
Pegar þctta var, var dálitill
skógur í Laufási yzt við landa-
merki, þar voru svo höggnar
bcinar 3. og 4. al. háar birki-
hríslur, og fluttar í 3—4 hest-
burðum niður i liólma næst
sjónum; þar voru svo hrísl-
urnar reknar niður mcð 2—3
faðma millibili, og strengt
snæri á milli, svo þannig mynduðust kringlóltar og aílangar girðingar, svo voru bundn-
ar í hríslurnar rauðar, grænar og ým-
islega litar léreftspjötlur, sem blöktuðu
í vindi. Pegar hríslurnar fúnuðu og
féllu, var öðrum nýjum bætt við í stað-
inn á hverju ári. Einnig voru búin til
hreiður kringlótt í harðan valllendis-
liólmann, og reistir hnausar á röð
norðan við hreiðrin, til skjóls fyrir
luglana í norðan-kuldaveðrum.
Reynslan sýndi, að l'uglinn varð feg-
inn skjólinu og var glysgjarn, og gef-
inn fyrir skrautið, því lireiðrin tjölg-
uðu óðum, innan girðinganna, en ekki
utan þeirra.
Meðan fuglinn var að fjölga, var því
nær ekkert tekið af eggjum, og þvi síð-
ur nokkuð af dún, fyr en æðurin var
farin burt með unga sina. Viðkoman
varð því mikil, svo hreiðrin og fugl-
inn fjölgaði óðum, innan girðinganna.
Pegar faðir minn lét mig, 10 ára, fara
Dýravinurinn, 9