Heimilisblaðið - 01.01.1952, Qupperneq 11

11EIMILI S B L A Ð IÐ
7
WILLIAM SAROYAN er fædd-
Ur áriii 1908 í Kaliforníu. Hann
er frœgur bandarískur smásagna-
n°fundur og lýsir í smásögum
Slnum amerískri alþýSu manna,
>erkamönnum, verzlunarfólki og
"úðstéttarjólki, sem hann er
"unugur og hefur miklar mœtur
“• AriS 1940 voru honum veitt
u'itzer-verSlaun þess árs fyrir
yikritiS „The Time of Your
sem út kom áriS 1939, en
Ufoyan neitaSi aS veita verS-
uununum móttöku. Nokkrar af
‘"‘kk/iistu smásögum hans hafa
l’eríS þýddar á íslenzku.
P°ET cobb var mjög ein-
ttiana . og liryggur. Hann
afði veriS í áflogum einu
j1"11! enn. Og verið barinn.
l* *etta skipti af stúlku. Hann
'ar reiður og lieitur eins og
°ssandi eldur. En hann var
*afuframt kaldur eins og ís-
"" umhverfis Norðurheim-
autið. Og meiddur og hrædd-
eins og dýr í gildru.
Ereknótt stelpa með hálfétið
, 1 1 óhreinni hendimii hafði
arfð hann. Poet Cobb grét
Hann sat á stól í dag-
8tr\f °
l,nni, reiður, sneypulegur
einmana með glóðarauga og
utna efrivör, og þó grét hann
ekki.
Ég skal lumbra á lienni,
^kði hann við sjálfan sig.
. 'uð sem hún heitir, skal ég
’Uibra á henni.
Öann hafði staðið fyrir utan
"s Eill McGees og veitt því
v.;y,li, að það þurfti að gera
, troppurnar. Annars hafði
Jjr..
^ 11 ekkert gert af sér, þegar
1,1,1 heyrði einhvern vera að
h ePli, og um leið og hann
óu6ri ser við, sá hann frekn-
. " ®te]puna. Hún var stór,
atta
~~ ef til vill níu ára, og
William Saroyan
ÖÐRUVÍSI EN HINIR
Initi brosti ekki. Hann horfði
á hana og lilustaði á ltana
tyggja eplið, en hann sagði
ekkert, því það kom svo oft
fyrir, að hann talaði af sér.
Það gat verið hættulegt.
— Ég veit vel, liver þú ert,
sagði hún. Rödd hennar var há
og óvinsamleg, og Poet leit
undrandi á hana.
— Nei, það gerirðu ekki,
sagði ltann. ÍHvernig ætti hún
að vita það?)
— Jú, ég veit það, sagði liún.
Þú ert hann, þú ert öðruvísi
en hinir.
— Nei, ég er það ekki.
— Jú, það ertu. Nafn þitt
er líka öðruvísi.
— Nei, það er það ekki.
— Jú, því þú heitir Poet
Cobb, og það er ekkert nafn.
— Ég heiti Eddie!
— Eddie hvaða?
— Eddie McGee.
— Eddie McGee! sagði
freknótta stelpan. Bill McGee
á engan bróður.
— Jú, ég er bróðir Bills,
sagði Poet. Ég er Eddie bróð-
ir Bills.
— Nei, þú ert það ekki',
sagði stúlkan. Þú ert lygari. Þú
heitir Poet Cobb. Þú ert sex
ára. Móðir þín er leikkona og
faðir þinn er prófessor í bók-
menntum.
— Éltu það ofan í þig.
— Nei, ég geri það ekki, því
það er satt.
— Nei, það er ekki satt,
sagði Poet. Éttu það ofan í
þig!
— Nei, ég geri það ekki.
— Þá skaltu fá einn! sagði
Poet. Hann kreppti hnefana og
sló til hennir af öllu afli,
missti jafnvægið og datt.
Hann reis á fætur og ætlaði
að byrja á nýjan leik, en þá
kom liann auga á sjúkrabíl, er
nam staðar fyrir frarnan hús
frú McGees. Hann gleymdi al-
veg reiði sinni og fór að liugsa
um, hvaða erindi sjúkrabíllinn
ætti hjá húsi Bill McGees, þeg-
ar eitthvað, sem var hart eins
og steinn, hitti hann í hægra
augað og blindaði liann. Hann
datt aftur fyrir sig á auðmýkj-
andi hátt, en komst strax á
fætur aftur og barði frá sér
með báðum höndum, þar sem
hann hélt að stelpan væri, en
hún var þá alls ekki þar.
Hann var rétt byrjaður að
sjá ofurlitla glóru, þegar liann
fékk kjaftshögg og datt á ný.
Þegar liann reis á fætur var
stúlkan farin, og sjúkrabíllinn
stóð ennþá fyrir framan hús
frú McGees.
Hann sá stúlkuna langt út á
götu, og liann vissi, að hún
nagaði stöðugt eplið sitt. Hann
verkjaði í augað og það blæddi
úr munni lians. — Ég heiti
Eddie McGee, sagði liann
lágt.
Hann sagði það við and-
styggilegu stelpuna, er stikaði
eftir götunni. Hann sagði það
við móður sína, við föður sinn,
við frú McGee, við Bill, við
sjálfan sig. — Hann gekk að
liúsinu til mannanna tveggja,