Heimilisblaðið - 01.01.1952, Blaðsíða 37

ÖEIMILISBLAÐIÐ
33
K
'••mlum
Frl>- af bls. 11.
!'"u»igis sýnilegt á þjóðinni í heild,
eldur og á einstökum pörtum henn-
í*r’ bannig að þær sveitir, sem minnst
ala hreyft sig úr stað og minnsta
®amblendni átt við önnur byggðar-
j°®> sem og um leið hafa minnst
,e.s,á Og minnst menntazt af góðum
“kutn (þvi slíkt eru andlegar sam-
Sottgur 0g viðskipti), þœr sveitir eru
tiltölu lakast á sig komnar og
ar er sálarkreppan mest. Um lang-
1111 sldur hefur viðskiptastraumur
®engið milli norðurlands og suður-
^ands, O; Gullbringusýslu, með því
tiorðanmenn hafa sótt til sjó-
yj' ra suður, en Gullbringusýslubúar
L kaupavinnu norður, og hefur
lt|ssi hreyfing, þótt einföld og óbrot-
.. v®ri haft gagnleg og fjörgandi
^ tl* á báða hlutaðeigendur. En at-
^menn aftur t. d. þær sveitir
^er austan fjalls, þar sem fólks-
sreyfingin hefur niinnst verið, þar
111 nienn hafa þurft minnst til
li'lnarra að sækja og hafa fundiö
..feitis fullnægju þeirra þarfa, er
1(1 krafði uppfylltar, — athugi
1 nn þessi byggðarlög, þá munu
lf Ct’n sjá, að þar einmitt eru lífs-
(| ( daufust hjá þjóðinni. Að
I, anskildum hinmn nýjustu lífs-
r®ringum hér, sem eru af einstakra
,a toga spunnar, þá vil ég segja,
bjúV arl llvergi a landinu sé
'fið fremur staðnað og storkn-
0 ’ en sums staðar í þessari sýslu,
Sa|_'®ri víst ómaksins vert að rann-
f a> hvað því veldur. Hér er fjöldi
jjj s’ sem ekkert les eða nemur sér
s, . gaEns (að undanteknu hinu lög-
^Paða), 0g þaöan af meiri fjöldi
eð/i- Slzt hvenþjóðin — sem ekki
in iUt ^reyíist a ævinni út úr fæð-
v-rl,reppi sínuin. Af þessu dauð-
a a hreyfingarleysi leiða rneðal
r ars tíðar gijtingar náskyldra frá
jjjjy1 111 kyns; það er sem fólkið
„ 1 framtíðina sér óviðkomandi;
hj nn rekja lítt drauraa til flestra
ann 'lugsa fatr °S velja sér mak-
náð' 'lar sem llonum verður næst
dæmis að taka voru nýlega
11 hér í Flóa, sem voru systkina-
Það verður hver að bjarga sér
eins og bezt gengur! Og ekki mun
af veita á þessum tímum dýrtíðar
og verðbólgu, þegar peningaráð
fjöldans eru takmörkuð.. Eg hafði
lengi þráð að eignast fjaðradýnu í
rúmið mitt — án þess að sú ósk
gæti rætzt. En dag nokkurn datt
mér í hug, að ég gæti sjálfur gert
mér nothæfan rúmbotn. Ég velti
þessu lengi fyrir mér, og loksins var
ég ánægður með hugmyndina. Rúm-
ið mitt er venjulegur dívan, trégrind
og fjaðrir. Nú voru fjaðrirnar með
öllu ónýtar, svo að ég tók þær
burtu — og fór svo til reiðhjóla-
verkstæðis. Ég fékk hrúgu af við-
gerðum reiðhjólaslöngum fyrir
nokkrar krónur. Þær beztu festi ég
langs eftir trégrindinni. Þeim, sem
af gekk, fléttaði ég þvert yfir liinar,
eins og myndin sýnir, og varð úr
þessu ágætur sveigjanlegur rúmbotn.
Á neðri myndinni sést livernig flétt-
uðu slöngurnar eru festar með leð-
urböndum við trégrindina, en slöng-
urnar, sem liggja langsum eru sett-
ar bæði undir og ofan á grindina.
Það er mjög auðvelt að útbúa
slíkan dívan, og ég get sagt ykkur,
að ég er ánægður með smíðisgrip
minn. Og ef þið hafið ekki ráð á
að kaupa yklcur dívan en vantar
hann nauðsynlega, þá ættuð þið að
athuga þetta úrræði. Það borgar sig
áreiðanlega!
B. G. ]. (Aftenbladet Söndag).
börn í báðar ættir, og auk þess
böfðu foreldrar mannsins verið systk-
inabörn og foreldrar konunnar
sömuleiðis systkinabörn. Slík dæmi
eru of mörg, og víða hvar er liávað-
inn af íbúum eins hrepps eintómt
frændfólk. En hvað er það annað
en hreyfingarleysi fólksins og sam-
gönguleysi, sem færir slíkt andlegt
og líkamlegt drep inn í þjóðarlikam-
ann? Hvernig eiga menn að vitkast
og menntast eða verða frjálsir og
framgjarnir menn í þeim sveitum,
þar sem enginn lífsneisti kemur inn
að utan og þar sem enginn lireyfir
sig út úr hreppnum, til að afla sér
lífsglæðingar? — Niðurstaðan sem
vér komumst að, verður þá þessi:
hreyfing, hreyfing, tilbreyting, sam-
göngur, viðskipti, andleg og líkam-
leg — þessi er sú hrópandi rödd,
er þarf um fram allt að láta vor
á meðal til sín heyra.
P.