Heimilisblaðið - 01.01.1952, Blaðsíða 25

HEIMILISBLAÐIÐ
21
^eyndu að stilla þig um að
8Parka framan í mig!
Þú kitlar mig í iljarnar,
8aflði stiilkan. Láttu mig vera,
Harry Destrv, og gættu að
8jálfum þér. Ég ætla ekki að
evða tíma mínum með þér.
^ent er líka önnum kafinn.
‘— Ég hef hugsað mér að
’aka ómak af herra Bent, sagði
^estry. Georg, sæktu númer
^r)átíu og sjö. Sjáðu, livað hún
liefur gert. Htin liefur kreppt-
ar tær og líkþorn. Það má mik-
’ð vera, ef folaldið er mér ekki
ðnýtt.
Ónýtt þér? spurði Bent,
er nú stóð við hlið Destrvs og
Élustaði.
Einmitt, sagði Destry.
^etar fætur hennar eru full-
I'roska. ætla ég að giftast
I'ennf. Er það ekki, stúlkan
niín?
Btill! sagði stúlkan og
Sí‘’*i unn þykkjusvip, því hún
I”nn að blóðið sté henni til
höfuSg. í>ú hara talar og talar,
Hnrrv Destrv, og samt seg-
,rðu aldrei neitt af viti!
Halló, Chet! kallaði eig-
andi verzlunarinnar, um leið
nann kom inn úr dymnum.
Ilefurðu séð sheriffann?
Hef eg séð livern? spurði
Él'ester Bent án þess að líta
uPp.
Hann er að leita að þér.
R- • ■ r
ann er niðri á götunni.
Ó, sagði Chester annars
I’ngar. Hann hlýtur að finna
*11’" að lokum! Ætlarðn að
'dftast honum, Charlie?
Hvers vegna ætti ég að
”ftast iafn heimskum iðjuleys-
'n-ia? su^rði liún og horfði
: remjuleg á Destrv.
Af því að ég elska þig,
hunangskakan mín, sagði Des-
try. Og gleymdu ekki, að þú
hefur he:tið mér eiginorði.
- -Það hef ég alls ekki gert.
mælti hún.
— Hefurðu glevmt deginum.
þegar ég bar þig vfir gilið . . .
— Chet, mælti liún í reiðum
tón. Heyrirðu, hvernig hann
revnir að stríða saklausri
stúlku? Hann vildi ekki bera
mi" alla le'ð yfir, fyrr en ég
hefði lofað lionum eiginorði.
Og þti kysstir mig, hun-
angskakan mín, og sagðir. að
hú mundir áreiðanlega elska
allt bitt líf góða, gamla Harrv!
Harry Destry, sagði
stúlkan. Ég var næstum því
ungbarn. Ég var ekki meira
en tólf—brettán ára. Ég lief
löngun til að berja þig, Harry,
þú ert viðbjóðslegur!
Þú liefur aldrei verið
ungbarn, sagði bann. Þú varst
fædd fullorðin og vissir meira
en nokkur karlmaður. Jæja.
harna sérðu. hvað þeir eru
hér mátulegir!
Númer þrjátíu og sjö virtist
eins og stevnt utan um langa.
granna fótinn.
Tárin brutust fram í augu
Charlie.
— Ó, Harry, sagði hún, eru
þeir ekki óskanlega stórir? Það
endar með því, að ég verð sex
feta há!
— Það vona ég sannarlega,
sagði Destrv- því það lítur út
fvrir, að ég verði heilsuveill
talsverðan tíma enn og verði
ekki fær um að vinna.
— Hvernig stóð á því, að
]>ú misstir vinnuna í Y-hverfi?
snurði hún og gleymdi ertni
hans. Ég er viss um, að þú
Iiefur lent í slagsmálum!
— 0, hvaða bull! sagði Des-
try sakleysislega. Við livern
ætti ég að slást í Y-liverfi? Þeir
hafa ekki haft aðra lijálp þar
árum saman en hrædda Kali-
forníumenn og útjaskaða negra.
— Þeir hafa nýlega fengið
þangað stæðilegan Svía, sagði
hún. Hann lítur út fyrir að
geta lyft þúsund pundum. Ég
þori að veðja, að hann gæti
það!
— Ó, Charlie, sagði Destry.
Þú ert sannarlega fædd full-
orðin! Þvílíkt líf, sem ég á
í vændum með þér, hunangs-
kakan mín!
Hvernig gengur það með
Svíann? skaut hún inn í.
Hann er slæmur, sagði
Destry. Hann er útslitinn. Það
er að segja, að hann er maga-
veikur, og augun í honurn eru
bólgin, svo að hann sér illa.
Hann hefur heldur enga mat-
arlyst, og þótt hann hefði
liana, þá hefur liann engar
tennur til að tyggja með. En
læknirinn mun lijálpa lionum,
svo að bann fær betri heilsu
en nokkru sinni fyrr!
— Ef þú værir giftur mér,
sagði stúlkan, þá mundi ég
kefla þig og liafa þig í bandi.
Ég mundi aldrei sleppa þér
lausum, nema ef úlfar réðust
á okkur eða önnur villidýr.
Það mundi ég gera, ef þú væri
— 0, ég skal verða þinn,
hunangskakan mín! sagði
hann. Lofaðu mér að opna fyr-
ir þér hurðina, viltu það ekki?
— Opnaðu fyrir sjálfum þér,
ráðlagði liún honum. En
drekktu ekki meira áfengi.
- En, Charlie, — ég hef
næstum því ekki bragðað
nokkurn dropa!