Heimilisblaðið - 01.01.1952, Blaðsíða 29

8EIMILISBLAÐIÐ
Þ
M,
EGAR
þau komu til Glengariffe
'ar tlimm nótt. Börnin sváfu, en
^ °ash vakti og beið þeirra. Meðan
. a"n kveikti eld til eótthreinsunar
reykhúsinu, fóru John og Rafa-
‘nn í eldhúsið, þar sem þau
Et°ðuðu hvort annað við að þvo
^V° ^<)ru Þau 1 hrein föt. Rafa-
a henti sprekum ó eldinn til að
"reinsa illa vessa úr Ioftinu.
v.^~ Snemma í fyrramálið förum
Texas að láta vígja okkur.
En hún — Simone? stamaði
a.
Kirkjan og yfirvöldin munu
1 'iðurkenna hjónahand okkar,
,.1 John. Það var enginn prestur
'Í8;
°kk;
sta<ldur. En þegar við giftuni
I. Ur> munum við leita blessunar
"^^kjunnar.
Ég ... ?
c^r®i® var sagt lágt og hikandi,
John skildi hana strax.
j. Ekkert inun aðskilja okkur,
^ a aela, á meðan við lifum. Á
8Un heimsæki ég vin minn. Eg
i. ó, ég get ekki sagt þetta
°lvaSa orð ...
®egðu mér, hvað það er?
g mun selja honum þig —
a hann gefa þér frelsi. Og
vil ég aldrei framar heyra þig
"a orðið ambátt um sjálfa þig!
"* lát;
SV'o
aef,
1Iún horfði hugsandi á hann.
lcik 6r Eurðiilcgt, sagði hún að
• "ln- í mörg ár óttirðu mig, en
'ar þó ekki þín. Nú hýður þú
V("r ffelsi, nú, þegar ég mun aldrei
a neins annars en þín.
ftj °^n kom vilja sínum loksins
sjálf nie® niútuni. Erkihiskupinn
Ur vígði hann og Rafaelu í
alh sjómannakirkju.
fír " a veikin var í rénun. Lífið
f^ l8t sinátt og smátt í sinn fyrri
'eg í New Orleans.
Modda
a«u,
Orl,
uania d’Ivre dó nokkrum mán-
111 eftir að stærsta blaðið í New
. eans hafði hirt tilkynningu um
skjnal)and þeirra Jolin Carricks
Siíu
.J'stjóra og Rafaelu' d’Arendel.
Uin
°ustn
arin fór liún ekki úr stóln-
a<5 Slnu,n- Og alltaf neitaði hún
^8já eða tala við Rafaelu.
6<Unl Ve8alÍng8 Kafaela, sagði d’Ivre
við *• þegar þau hittust
lUfðarförina. Konan míu hat-
25
fregnina um komu Galvez. Hann
hafði heyrt orðróm um, að Galvez
væri á leiðinni upp fljótið frá Bil-
oxi á gufuskipi, er hann hafði
keypt í Evrópu.
John datt fyrst í liug að verjast
á Glengariffe, en svo sá hann, að
það mundi reynast ógerningur að
sjá við slíkum fjandmanni, sem
Raoul Galvez var, á þessum stað.
verett og Olga Webber
'rehHiinerkil
FR AMH ALDSSAGA
aði þig — hún gat aldrei fyrirgefið,
að mér þótti vænt um þig — og ef
til vill — ef til vill var það einnig
af því að ...
Ilann þagnaði allt í einu og augu
hans urðu sljó.
— Af því livað? spurði Rafaela
með öndina í liálsinum.
— Af því að — ég veit ekki,
svaraði hann sljór og höfuð hans
riðaði. Eg veit það ekki, ég hef
gleymt því ...
Rafaela dró djúpt andann. Hvað
var það, sein liann ætlaði að segja?
Nú fékk hún ef til vill aldrei að
heyra það. Hugsun hans varð stöð-
ugt þokukenndari.
John þrælaði sér út, svo að hon-
uin mætti takast að losna úr skuld-
inni við Simone. Og það miðaði
í áttina. Fyrsta gufuskipið hljóp af
stokkunuin í skipasmíðastöð hans.
Það var annars furðulegt, að gufu-
skipið, þetta tækniundur nýja tim-
ans, bjargaði honum úr þeirri hættu,
er hékk alltaf eins og sverð yfir
höfði hans.
Moosh hélt því blákalt fram, að
Raoul Galvez hefði látizt af sárum
sínuni á Glengariffe, þegar Elísa-
het var • drepin. En í undirvitund
Johns leyndist vissa fyrir því, að
Galvez mundi skjóta upp kollinum
einn góðan veðurdag, og þá mundu
þeir berjast um Rafaelu upp á lif
og dauða.
Moosh varð til að færa John
Hann ákvað því að flytja inn í
bæinn. Rafaela og börnin voru
miklu öruggari á lieimili d’Ivrcs,
heldur en á Glengariffe.
Ollum undirhúningi var lokið, og
Moosh var sendur á undan til bæj-
arins. Vagninn, sem átti að flytja
Rafaelu og hörnin, stóð fyrir fram-
an dyrnar, þegar Moosli kom spreng-
móður. Hann hafði farið ríðandi
frá hænum um hádegi, en hestur-
inn hafði sprungið á hlaupunum,
svo að Moosh hufði orðið að hlaupa
einn það sem eftir var leiðarinnar.
Hann tók svo mikil andköf, að það
var tæpast liægt að skilja orð af
því, er hann sagði. Aðeins tvö orð
skildi John: — Galvez — dauður!
Þau fengu ekki nánari fregnir af
skipsskaðanum, fyrr en Moosh hafði
hvílt sig. Gufuketillinn liafði sprung-
ið í loft upp. Sjóðheit gufan skað-
hrenndi Galvez. Trylllur af sársaúka
stökk hann út í sjóinn og drukkn-
aði fyrir augum manna sinna, er
höfðu nóg með að hjarga sjálfum
sér. Skipið sökk á nokkruin mín-
útum.
AÐ var líkt og myrk og ógn-
þrungin ský liyrfu af himninuin
með dauða Raoul Galvez. John fékk
greiddar allar þær skuldir, er hann
ó sínum tíma hafði keypt af Galvez,
svo að hæði skipasmíðastöðin og
hómullarakrarnir voru úr liættu.
Sólskinsbjartan haustdag hafði
John ákveðið stefnumót með Davis.