Heimilisblaðið - 01.05.1955, Blaðsíða 19

Var SVo stimamjúkur, sem mér
Vai framast unnt. Þar sem allt
svona í lyndi, var ég rétt
að bví kominn, að segja nokk-
ar orð, sem gætu látið hana
Jenna grun í tilgang minn. Það
lann eldur úr augum bróður-
S°nar míns, er hann leit til okk-
°g sá, hvað fram fór. En
1 þeim svifum kemur húsfreyj-
an’ þegar verst gegnir, tekur
^túlkuna lrá mér °g leiðir hana
djúpum samræðum inn í
hassta herbergi.
®g gekk þá fast að frænda
hUnurn °g mælti:
Heyrðu, drengur minn, ég
ekki sjá, að þú standir svona
§ glápir á eiginkonuna mína
tllvonandi.
Stóðum við svo sárgramir
v°r við annars hlið og mælt-
Um ekki orð.
1 a var allt í einu farið að
1 a á hljóðfæri inni í hliðar-
^erberginu. Ég hlustaði og
ugsaði með mér: Ætli að ég
annist við það, lagið að tarna!
g’ ’ Alexis“ — alveg rétt, —
j ^ Blamrið og fyrr, — út af
??u> byrjað á ný —!
^.. rasÚilegur grunur vaknaði
^bér, og ég læddist á tán-
1 tíl dyranna. -
^ ai situr Emilía og leikur
^ ’ Alexis!“ Þá var eins og
*** Vseri yfir mig úr fullri
þáv, ^°lclu vatni! Hún var
„ , jóÚfærisfjandinn að heim-
Fj g eS hafði verið að hugsa
^ , aÓ taka hana til mín. Þá
Alexls PÍnt mig og kvalið
U óauðans!
bað^6'’ ^uðl se loH Enn var
að b selnl:- ®g vék mér
áh r°ðursyni naínum og spurði
, erzlnlaust: - Hvar búa þær,
'sar Möllers-mæðgur?
U’ 1 nýja húsinu við hús-
Heimilisblaðið
ið, sem þú býrð í, svaraði hann
forviða, og þar með var mér
allur efi horfinn, — það var
hún!
- Karl! sagði ég í sorgblíð-
um rómi, mér hefur snúizt hug-
ur. Þú skalt nú sanna, að þú
átt eðallyndan föðurbróður.
Mér er annara' um sambúð
okkar og samlyndi en ham-
ingju mína. Ég gef þér Emilíu
eftir og dreg mig í hlé!
- Er þér alvara? spurði hann,
og ég svaraði hjartanlega: - Já,
mér er fyllsta alvara!
Þannig fór þetta, og þannig
varð það! Karl gekk að eiga
,,hljóðfærisfjandann“, og ég
hafði haginn af því. Ég er kyrr
í mínum gömlu híbýlum.
Gamla konan kunni, sem bet-
ur fór, ekki að leika á hljóð-
færi, og Emilía fór með hljóð-
færi sitt með sér.
Þetta er nú mín saga, sagði
skrifstofustjórinn að lokum,
og svona mikið held ég að ég
hafi ekki talað í yfir tuttugu ár.
En tilheyrendurnir hlógu
hjartanlega að sögu hans.
Sj. J. þýddi lausl.
Skipt um hlutverk.
[107]