Heimilisblaðið - 01.05.1955, Blaðsíða 32

á athöfninni stóð, en unga
stúlkan var aftur á móti i
mikilli geðshræringu. Henni
fannst draumur, sem hún hafði
lengi velt fyrir sér, vera að
rætast. Það hafði verið minnzt
á brúðkaup, og þarna var
prestur, sem lyfti höndum til
að framkvæma blessun, og
kirkjunnar þjónar, sem sungu
bænir. Var það ekki hana, sem
átti að vígja?
Hún fékk sting fyrir hjart-
að. Skyldi honum, unga mann-
inum við hlið hennar, vera
svipað innan brjósts og henni?
Sveif hann í ástarvímu eins og
hún? Eða var hann að íhuga,
að engin kona gæti staðizt
hann? Ef til vill. En allt í einu
varð hún þess vör, að hann
þrýsti hönd hennar, í fyrstu
veikt, en svo fastar og fast-
ar, eins og hann ætlaði að
kremja hana. Og án þess að
nokkur svipbrigði sæjust á
andliti hans, og án þess að
nokkur nema hún heyrði til
hans, sagði hann lágum
rómi:
- Ó, Jenný, ef þér viljið gæti
þetta verið trúlofunarferð
okkar.
Hún hneigði hægt höfuðið,
og ef til vill merkti það jáyrði.
Og presturinn, sem ennþá
skvetti vígða vatninu, hreytti
nokkrum dropum á fingur
þeirra.
Þá var athöfninni lokið.
Konurnar risu á fætur. Heim-
ferðin líktist einna helzt tryllt-
um flótta. Kórdrengirnir hlupu
af stað og hugsuðu ekki leng-
ur um að bera krossinn af sama
virðuleik og áður. Presturinn,
sem hafði klætt sig úr skrúð-
anum, flýtti sér á eftir þeim.
Sjómennirnir hlupu við fót.
öllum var efst í huga að kom-
ast sem fyrst áleiðis.
1 Asparlundi beið góður mat-
ur á borðum handa öllum. Bor-
ið hafði verið á stórt borð í
garðinum undir eplatrjánum.
Sextíu manns gátu setið þar,
og tóku þar sæti bæði sjómenn
og bændur. Barónsfrúin sat í
miðið með prest við hlið sér,
og hjá baróninum sat borgar-
stjórinn frá Yport og frú hans.
Jenný sveif sem í draumi
við hlið unga greifans. Hún
sá engan nema hann og heyrði
ekki til annars.
Að lokum spurði hún hann:
- Viljið þér ekki segja mér
skírnarnafn yðar?
Hann svaraði: - Ég heiti Jul-
ien, vissuð þér það ekki?
Hún þagði, en hugsaði með
sjálfri sér: - Hversu oft mun ég
ekki endurtaka þetta nafn.
Þegar máltíðinni var lokið,
gekk fyrirfólkið eftir trjágöng-
unum en skildi almúgann eftir
á grasflötinni. Barónsfrúin
fékk sér göngutúr og leiddi
hana maður hennar og prest-
urinn. Jenný og Julien gengu
á undan inn á milli þéttra runn-
anna. Allt í einu tók hann ut-
an um báðar hendúr hennar:
- Segið mér, Jenný, viljið þér
verða konan mín?
Hún hneigði ennþá höfuðið,
og þegar hann sagði stamandi:
- Ég bið yður um að svara
mér, — þá leit hún í augu hon-
um og úr þeim las hann svar
hennar. Frh.
STAKA
Yfir sœtri ölvakrús
andinn spriklar keikur.
Satt og logi'S sýpur dús,
svo er búinn leikur.
Dalmann.
Keppinautar.
Ef dæma skal eftir þeim B1®1
stöðumanni, sem brezki meistabr'I"‘
í fjaðurvigt, Sammy McCharty,
ur valið sér, þá eru sigurmögulel
ar hans litlir. En hann ætlar innJ'
skamms að keppa við Billy K®
sem er heimsmeistari í sama þyn®
arflokki.
GIMSTEINN .
Þessi stóri steinn, sem stendur W
framan ungu stúlkuna, er
gimsteinninn, er menn þekkja. ,
var sýndur fyrir nokkru á náM
gripasýningu í Fíladelfíu. Til
anburðar heldur stúlkan á
gimsteini af venjulegri stær
HEIMILISBLAP
• [120]