Heimilisblaðið - 01.07.1968, Qupperneq 9

SHEP; 0g starfsmenn stöðvarinnar settu upp
Joskastara, sem lýsti upp gröfina eftir að
dimmt var orðið. Þegar lest átti leið sína
111 bæinn, sögðu stöðvarmenn farþegunum
01natt frá leiði liins trygga dýrs og sögu þess.
Einn lestarstjórinn, Ed Shields að nafni,
®etti saman og gaf út litla frásögu af ævi
nmdsins og- örlögum hans, og starfsbræður
mns seldu bókina farþegunum. Áður en
an8't um leið hafði bókin selzt fyrir 200
aJi> og Shields tók að hugleiða hver ætti að
nJota góðs af þessu — því honum fannst að
Peningunum ætti að verja í anda Slieps.
Hrátt komst hann að niðurstöðu: í Great
a.l]s var skóli heyrnarlausra og blindra
arna, og skömmu fyrir jól árið 1946 fór
* Idelds þangað og afhenti „gjöfina frá Shep“
°S spurði um leið, hvers börnin þörfnuðust
!nest- „Helzt einhvers sem gleður þau mjög
nniilega," sagði Glenn Harris forstöðumað-
»Heikfanga, sælgætis og skauta — með
0 rum orðum alls þess munaðar, sem við höf-
11111 ekki efni á að veita þeim.“
^lrep birtist þannig óbeint í gervi jóla-
s°einsins það árið, og lítil stúlka þrýsti brúð-
nnili sinni að sér og sagði með tárin á blind-
n’n in'örmum: „Ég á hana!“ — og sum börn-
ln ^inpu um á skautum á litlu tjörninni í
týenndinni; sérhvert barn hafði fengið sína
allegu jólagjöf. En síðan þetta gleðiríka
J° akvöld hefur margt gerzt: Ilin áhrifaríka
Sa8a >Sheps liefur fengið marga til að leggja
Áert 1 „Shep-sjóðinn“, sem í dag er kom-
11111 upp { 60,000 dali. Margir liafa arfleitt
sJ°oinn að eigum sínum. Það þýðir, að skól-
getur ekki aðeins glatt börn á jólunum,
Sl Þau njóta góðs af minningu
ePs árið um kring, og á ýmsan hátt.
sá' telpa, Tina að nafni, fékk iðulega
^ ar höfuðkvalir og varð gripin þunglyndi.
kmr rannsakaði hana og komst að þeirri
p' llrstöðu að líkamlega væri hún lieilbrigð.
0rstöðumaðurinn kallaði stjúpmóður stúlk-
•Uniflr á sinn fund og sagði: „Þér vitið hvern-
if'.'i r^án ára stúlkum getur liðið — þar
^a Pa engin meðul. En hér eru fimm dalir
v ari^ með Tinu til bæjarins og látið hana
tilí ^ a^ve^a til hvers eigi að nota þá; þó
^aga liennar kunni að reynast út í hött.“
j a voru keyptir fyrir peninga Sheps stutt-
j s°kkar, perlufesti og smávegis snyrtiáhöld
n< a Tinu, og ekki leið á löngu áður en

M
stúlkunni fór að líða miklu betur. Iiún end-
urheimti lífsgleði sína og áhuga, og skömmu
síðar fékk hún verðlaun í saumasamkeppni.
Þegar ég heimsótti skólann í Great Ealls
ekki alls fyrir löngu, kom einn drengjanna
til mín og sýndi mér nýju skóna sína —
sem voru keyptir fyrir peninga Sheps. Síðar
sagði Iíarris mér nánar frá þessum dreng:
„Peter braut þrettán rúður fyrsta daginn
sem hann var hér í skólanum,“ sagði liann.
„Þannig er það oft með börnin fyrst í stað.
Þau hafa ómótstæðilega þörf fyrir að eyði-
leggja. En gjafir sem þessar hafa haft hina
mestu þýðingu fyrir börnin hér. Shep-sjóð-
urinn sparar okkur eklci svo fáar glugga-
rúður og aðrar viðgerðir árlega!“
Fyrir utan þannig smágjafir liefur sjóð-
urinn veitt nemendum skólans ótaldar gleði-
stundir í útileguferðum og stuttum leiðöngr-
um til höfuðstaðar fylkisins, Helena.
Yfirleitt komast ekki nema 10% nemenda
slíkra skóla í háskóla síðar. En fyrir nokkr-
um árum komust ekki færri en níu frá Great
Falls-skólanum í háskóla eftir burtfararpróf.
Harris forstöðumaður veitti það ár megin-
hluta styrkjanna til áframhaldandi liáskóla-
náms, og það er góð fjárfesting.
Þegar ég gekk um hátíðasal skólans, áður
en ég kvaddi og fór, sýndi forstöðumaðurinn
mér hreykinn myndirnar af þeim nemendum,
sem höfðu sýnt sérstaklega góðan námsár-
angur. „I hverjum dreng og stúlku í þess-
um skóla búa leyndir hæfileikar,“ sagði hann.
„Það er um að gera fyrir okkur að vekja
traust og trú barnanna.11
Það er einmitt þetta sem Shep hefur hjálp-
að til að mætti takast.
ILISBLAÐIÐ
141