Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Qupperneq 9

5)
en þá var hann svo kátur, að hann
hélt lengi vöku fyrir mér.
Hann fræddi mig á því í óspurð-
um fréttum, að hann kæmi beina leið
frá kærustunni, og aðra eins kærustu
hefði hann aldrei fyr átt; hún hefði,
blessuð ljúfan, hleypt sér inn um
glugga inn í svel'nherbergi sitt, og
þar hefðu þau setið og skifzt kossum
á með þeirri ákefð að hann væri
orðinn þrútinn uin munninn, og mesla
mildi, að kerling móðir hennar væri
orðin svo heyrnarsljó, annars het'ði
hún sjálfsagt heyrt lil þeirra. Hún
liefði Iofað sér, elskan sú arna, að
segja upp strax í fyrramálið þessari
búðarloku, sem hefði narrað liana lil
að lofast sér á »ballinu« um daginn,
og hann hefði lofað henni að trúlof-
ast aldrei framar. »Þú ættir að vita
livað það er gott að kyssa hana«,
sagði hann að lokum, »eg held eg
hefði setið hjá henni í alla nótt, ef
hún hefði ekki verið búin að lofa að
skreppa í heimboð, þegar »sú gamla«
væri sofnuð, og af því að kunnugir
vissu, hvað »sú gamla« væri kvöld-
svæf, treysli hún sér ekki til að telja