Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 10

10
neinum trú um, að hún hefði vakað
lengur en lil miðnættis i þetta sinn«. —
Eg glápti á hann eins og naut á .
nývirki á meðan hann lét þessa dælu
ganga, því að þetta var í fyrsta sinn,
sem hann trúði mér fyrir einkamál-
nm sinum, og við mér blasti nýr
heimur, sem mér þótti nógu fróðlegl
að spyrja um. En sjálfsagl voru
spurningar mínar krakkalegar, minsta
kosti hló hann dátl að þeim, og
sagði að eg mundi ekki þurfa að
spyrja svona, þegar eg væri kominn
i 4. bekk eins og hann. Það væri
einhver bezta dægrastytting við þetla
bókagrúsk að trúlofasl Iaglegri stúlku.
Eg mætti ekki láta nokkurn mann
heyra það, að eg hefði aldrei orðið
»skotinn«, það væri svo luakkalegt
og sveitalegt. Hér í Reykjavik yrðu
all-margir »skotnir« strax í barna-
skólanum, og létu ástarbréf ulan um
brauðsneiðarnar, sem svo væri skifl
um. Sér þætti það leill mín vegna,
sagði hann, að systir unnustu sinnar
ætti minsta kosti einn kærasla, því
annars hefði vel getað verið að hann
hefði getað útvegað mér hana, hún
segði eg væri laglegasti piltur, þótl eg