Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Page 14

14
taka þátt í glaðværðinni; hugurinn
var heima hjá veikri móður minni.
Hún tók brátt eftir því, stúlkan,
sem eg nefndi — og nefni þó ekki, —
og spurði mig, hvað að mér gengi. —
Eg sagði henni þá frá veikindum
móður minnar, en þá varð hún svo
hlýleg við mig, eins og hún hefði
verið syslir mín, og mér fanst sjálf-
sagl að bjóða henni hestaskifli um
kvöldið, þegar hún kvartaði um hvað
hesturinn sinn væri harðgengur. —
Eg var á góðum liesli, eins og vanl
er, því að pabbi segir, að hvað sem
öðru líði, skuli hann reyna að sjá
um, að eg þurfi ekki að »berjast um«
dag eftir dag á »mótruntu«, eins og
sumir skólaliræður mínir. —
Það var komið myrkur og við vor-
um að llýta okkur lil að ná liáttum
á gistingarstaðnum, og því hélt sam-
ferðafólkið orðalaust áfram á meðan
við höfðum hestaskifti.
En þegar eg ætlaði að hjálpa henni
á bak aftur, skrikaði henni fótur, svo
að eg varð að styðja hana, og áður
en við vissuin, mættusl andlit okkar
og varir okkar, og varð þá dvölin
lengri en við ætluðum í fyrstu.-------