Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 18

18
svo biluðu kraftarnir; og rétt fyrir
jólin sögðu læknarnir mér, að riú
}rrði eg að hætta öllum lestri, og
hraða mér annaðhvort á heilsuhæli
eða lieim til ættjarðar minriar, því að
að mér gengi alvarleg tæririg. — —
Þeir sögðu mér það varlega, en hváð
stoðar að kveða »varlega« upp riauða-
rióm yfir »efnilegum manni á be/la
skeiði lífsins«. Því að lil hveis er
að tala um heilsuhælisvist við fátæk-
an íslending í framandi landi? Það
væri annað mál, ef nokkurt heilsuhæli
væri koinið heima á Fróni, — og þó
yrði þar liklega einnig of dýr visl
fyrir mig. — Hann sagði raunar, einn
læknirinn, að mér kynni að batna,
er eg kæmi »í holla loftslagið á ís-
landi«; eg sá, að hann trúði því samt
ekki sjálfur, en vildi með því mýkja
dauðadóminn. Eg skil ekki í, að eg
skyldi ekki verða gráliærður nóttina
eftir, er eg var að gjöra upp reikn-
inga mína við þetla stutta líf. Drott-
inn hefir sjálfsagt stutt mig, þótt eg
yrði þess ekki beinlínís var, og þótt
mér findist sjálfum, að bæriárorð væru
* ekki annað en fánýtt hjal út i auð-
an geináinn. ' ‘ • -i.