Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Page 21

21
hafi ekki veitt móður minni eins mikla
gleði og skyldi, — þunglyndis og
»ki-ossskólasálmar« voru henni kær-
astir, — en bænin var þó athvarf
hennar í hverri þraut.
Þessi bænastund rifjaði upp fyrir
mér inargar bænastundir úr æsku
minni, minti mig ósjálfrátt á, hvað
eg hefði þá verið sjálfur trúaröruggur
stundum, og sagt við móður mína:
»Vertu ekki að gráta, mamma, guð
lijálpar þér«. — —
Ef móðir mín hefði nú verið hjá
mér, býst eg við, að liún liefði sagt
eitthvað svipað við mig.
Eg feldi raunar engin tár og mint-
isl ekki á sjúkdóm minn við neinn,
en engan furðar líklega á því, þótt
mér væri órótt í skapi, þegar aðrir
þóttust sjá sólbjart land hinu megin
við gröfina, en eg, sem næstur þóttisl
standa, sá þar ekki nema biksvart
myrkur.
Einn stúdentanna, sem eg liafði hitt
nokkrum sinnum áður við fyrirlestra,
fylgdi mér heim á leið. — Við löl-
uðum látt á leiðinni, en þegar hann
kvaddi mig, sagði hann:
»Eg sé, að þér berið einhvern harm