Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 37

37
vol af regninu og kafþykkur him-
ininn, skógarhrislurnar, sem beygðu
niður greinarnar undan dynjandi
regninu: wÞað er ekki vitund jóla-
legt núna«.
Prestssetrið var á fögrum slað í
sveitinni; skýldu þvi i'ell á alla vegu
fyrir stormnæðingum; liiisakynni
voru þar lítil, en lagleg og notaleg.
Aðstoðarpresturinn, Arthúr Wind-
ing að nafni, ungur maður, sat við
skrifborðið sitt, og var að semja jóla-
ræðuna.
Klukkan var ekki nema 4, en þó
var l'arið að skyggja inni. Arthúr
lagði biblíuna frá sér og borfði út
í rökkrið; hann leit yíir túnið og
garðana, og skógarkjarrið í fellinu
andspænis gluggunum, það var svo
ömurleg sjón, blöðin fokin al' hverj-
um kvisti, og öll jörðin svo fölleit
tilsýndar, því hún var auð, það vant-
aði snjóinn, til þess að leyna þess-
ari sorgarsjón. Arthúr varpaði mæði-
lega öndinni, og menn heyrðu hann
segja í angurblíðum rómi: »Ó, það
er ekki vitund jólalegt núna!«
Arthúr var hér um bil 30 ára
gamall, og margt misjafnt hafði drif-