Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 43

43
ingar, en nú var fokið í það skjól.
Peningar |)eir4 sem hann hafði dreg-
ið saman með súrum sveita og
stakri sparsemi, sér til farareyris,
voru nú ekki lengur hans eign;
með þeim gat hann nú borgað lifs-
ábyrgðargjaldið, og þá var lítið eitt
el'tir fyrir daglegar nauðþurftir handa
heimilinu. En hann var ekki lengi
að ráða al', hvað hanu ætti að gera.
Heimurinn dáist að þeim afreks-
verkum sem augnabliks-hvatir og
hrifning koma til vegar, en hulinn
sigur, sem unninn er í einrúminu,
og sem enginn maður sér, en sem
kostar meiri sjálfsafneitun en nokk-
ur getur gerl sér í hugarlund, á
ekki öðru hrósi að fagna, en hans,
sem veit, livað l'ram íer í einrúmi.
Og þó þarf óendanlega miklu meira
sálarþrek til að bera þær byrðar
með djörfung og gleði. sem ofvaxn-
ar urðu beygðu baki móður og
þreyttu hjarta hennar, og leggja á
sjálfan sig þann skorl og sjálfsaf-
neitun, sem enginn þekkir, nema
guð einn, þeim til líknar, sem þeg-
ar hafa fengið meir en nóg að reyna
af slíku.