Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 54

54
þegar þau voru lítil börn, og eins
þá, sem hann fékk rnestar rnætur
á, þegar hann fór að biðja:
»0, bcr mér hinn gamla boð.sknp,
liinn be/.la, sem eg kann,
um mátt og miskunn Jesú,
hve mönnum licitl hann ann«.
En nú þurfti hann ekki á hljóð-
færi að halda. — En þrátt fyrir öll
vonbrigðin, gat hann ekki annað en
glaðst með sjálfum sér yfir ham-
ingju systur sinnar. — Og við hlið-
ina á andliti Geirþrúðar, sem ljóm-
aði af æskufjöri, og brosti við hon-
um með tindrandi augum, sá hann
nú öðru andlili bregða l'yrir; það
iteygði sig niður að sjúkrabeði, und-
ur Itlíðlega; óþreytandi voru skæru
augun að spyrja sjúklinginn, bvað
gæli linað þjáningar hans. Altaf var
sama nærgælnin í því að hagræða
koddanum undir böfði sjúklingsins,
sem lá fyrir dauðanum. Arthúr
þráði að þessar hendur legðust
mjúkt um enni hans, og augun,
mættu augum hans; hann þráði
að beyra þetta létta fótatak. Skyldi
honum þá nokkurn tima auðnast
að eignast konu sér við lilið, með-