Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Qupperneq 56

56
eg við ekkerl á jörðinni. Þó lif og
sál vanmegnist, þá ertn þó ávalt,
drottinn, mitt hjartans hlutskiíti«.
Svo kveikti hann á lampanum og
skrifaði Geirþrúði. Hann sagði henni
að hann hvorki gæti né vildi yfirgefa
söfnuð sinn, þegar svo margir lielgi-
dagar væru í nánd.
»Pó eg gjarnan vildi heilsa ástriku
systurinni minni, með bróðurlegum
kossi, og segja henni, að eg með
henni þakkaði drotni fyrir jólagjöf-
ina, sem hann heflr gefið henni, þá
má eg þó ekki þess vegna gleyma
kölluninni, sem hann hefir lálið mér
á hendur. Til hvers væri lyrir þig
að koma til mín? Arthúr hróðir
þinn er nú ekki lengur sá, sem þú
segir frá öllu, og eg er viss um, að
spyrði eg þig, myndir þú svara eins
og úti á þekju, þvi hugur þinn
mundi vera annarsstaðar. Guð hlessi
ykkur jólahátíðina. Eg er ekki svo
sjálfselskufullur, að eg vilji raska
gleði ykkar. Ef það er guðs vilji,
þá hittumst við aftur í annað sinn.
Heilsaðu vini þínum frá mér. 0, að
þið gætuð verið hvort öðru það, sem
drottinn ætlaðisl til, er hánn skap-