Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 70

70
allur annar; hann var svo undur
glaður í bragði, og svo mikill hátiða-
fögnuður í rödd hans. Aðalheiður
föðursystir hennar hafði jafnvel orð
á þvi, að Arthúr væri alt öðruvisi
en hann ætti að sér að vera.
En ekki gal það þó verið faðir
Önnu, sem hafði sent Arthúr jóla-
gjöfina miklu; það sá hann undir
eins, þegar hann sagði honum frá
henni.
Að loknum miðdegisverði fór all-
ur hópurinn heirn til Róberts, og
þar var þá húið að kveikja á jóla-
trénu.
Því hefði enginn trúað, sem ekki
hafði séð það, að svo alvarlegur og
þunghúinn maður, eins og Róhert
var, gæli hlegið svo hjartanlega sem
nú varð raunin á, og leikið á alls
oddi við hörnin.
Faðir Önnu varð líka að taka
þátt i leiknum; hann komst ekki
undan þvi, og hann gat |)að, þvi
að sá, sem kann að hryggjasl með
Jesú, getur líka, milt í sorgum sín-
um, fagnað með fagnendum.
*