Iðunn - 01.01.1884, Qupperneq 35

Sigrún á Sunnuhvoli. 29
að biðja Ingiríði að ganga á milli. Sigrún fór aftr
inn til prestsfólksins þegar búið var að spyrja börn-
in; hann beið þangað til allir aðrir vóru farnir; en
loksins varð hann að fara líka. Ingiríðr hafði farið
öieð þeim allra-fyrstu.
Næsta spurninga-dag var Sigrún komin á undan
öllum hinum börnunum, og var á gangi úti í garði
öieð einni af prestsdætrunum og unglings-karlmanni.
brcstsdóttirin var að taka blómstr upp úr garðinum,
Sem hún gaf Sigrúnu; ungi maðrinn var að hjálpa
þeim til, og þorbjörn stóð hjá hinum börnunum
fyrir utan garöinn og horfði á. þau töluðu svo hátt,
að börnin öll heyrðu, og vóru þau að segja henni,
hvernig ætti að fara að planta blómin, og lofaði
Sigrún að gjöra það sjálf, svo að það yrði alveg rétt
gjört, eftir því sem þau liöfðu sagt henni fyrir. «En
þú getr ekki gjört það eiu,» sagði ókunni maðrinn,
og hugsaði þorbjörn eftir því.
þegar Sigrún kom til hinna barnanna, gáfu þau
henni meiri gaum en vant var; en Sigrún gékk að
Jngiríði, heilsaði henni blíðlega ogbað hana að ganga
öieð sér ofan á völlinn. jpar settust þær niðr; því
að það var langt síðan að þær höfðu talað saman í
næði. þorbjörn stóð eftir hjá hinum börnunum, og
Varð honum starsýnt á in fögru, útlendu blóm Sig-
rúnar.
þennan dag fór Sigrún jafnsnemma og hin börn-
hi. «Á ég ekki að bera blómin þau arna fyrir þig ?»
sagði þorbjörn. «það getrðu gjört,» svaraði hún
hlíðlega, en leit þó ekki upp á hann; svo tók hún
í hönd Ingiríði og leiddust þær á undan. Niðr af
Sunnuhvoli staðnæmdist hún og kvaddi Ingiríði. »lóg
8kal nú sjálf bera þau þennan spöl, sem eftir er,»