Iðunn - 01.01.1884, Blaðsíða 70

Kvæði.
Og ef eg grátið aleinn hef,
|>á er það sjálfs niíus böl,
En sæt í tárum svölun er,
þau sefa hjartans kvöl.
S.vo heyrðu þinna bræðra bæn :
Snú brjóstum vorum að,
Og ef þú hefir eitthvað mist,
þá okkur segðu það.
|>ið skiljið ei mín tregatár,
En trufiið mig með ys ;
Nei, ekkort mist eg enn þá hef,
En eins eg fer á mis.
Sem ungur sveinn með afi og dug
|>ú upp þig rnanna skalt,
jþví æskan hefir þrótt og þor
Og þrek sem vinnur alt.
Æ, unnið það eg aldrei get,
J>að er mér helzt of fjær; .
1 himinfegurð hátt það skín
Sem hinnig stjarnan skær.
Að girnast stjörnur gagnar ei,
Menn gleðjast þær að sjá,
Og hrifnir mæna á heiðri nótt
1 hæðir jörðu frá.
Og eins í hæð um heiðan dag
Eg hrifinn margopt lít ;
U m nóttu þar til tæmast tár
Eg tárum mæðast hlýt.
Stgr. Th.