Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1915, Side 4

98
D.:
| IÐUNN
Grætur rós á eyri.
Greið er löngum gatan fram að Eyri.
»Hvað er fegra en sólarsýn?«
Sittu hjá mér dúfan mín,
seinna flýg ég suðr að Rín,
og sæki þér gull og dýra vín.
»Kvíði ég aldrei, hver mig kallar vóndan«
heldur kyssi’ eg húsfreyjuna’ en bóndann.
II.
Stúlkurnar ganga
sunnan með sjó.
Mitt út á fnði
svam marbendill og hló.
Báran upp að berginu
bylti sjer og dó.
Hafmey sat á steini
og hörpuna sló:
»Hafðu við mig stakkaskifti
stúlkukindin mjó;
mig langar svo lil landsins
í laufgaðan skóg.
Eg hef litið ungan svein
út á grænum mó,
upp frá þeirri stundinni
enga fann ég ró.
Tíndilfætt er lukkan,
treystu’ henni aldrei þó.
Valt er á henni völubeinið
og dilli-dó.
Gef mér fima fótinn þinn,
þú færð í staðinn sporðinn minn,
kongurinn lætur kórallinn
i krónuna þina binda,
gljáskeljar og gimsteina