Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1915, Blaðsíða 26

120
Grazia Deledda:
[ IÐUNN
og fann einhvern frið í sálu sinni í návist hennar.
Og hún beitti allri sinni náttúrugreind til þess að
vera honum lil geðs. Aldrei kom nokkurl klúryrði
yfir hennar varir; og altaf var hún hreinlega og
meira að segja snoturlega til fara, falleg til fótanna,
vel greidd, með silfurspennu eða kórallaband um
hálsinn og eitthvert ilmandi blóm við barminn. Ásta-
mál hennar voru rík af myndum og líkingum, heit
og áköf, en þó altaf jafn-einlæg og hreinskilin, og
Antonío kunni þeim vel. En stundum varð honum
órótt. Hvað átti úr þessu að verða? spurði hann
sjálfan sig. Ég verð nú að hverfa aflur lil bæjarins;
hún verður hér eftir og bíður mín, og svo fer æska
hennar ef lil vill forgörðum. Fer ég ekki reglulega
illa með hana?
Á hinn bóginn þótti honum leitt, hversu íljótt leið
á sumarleyfið. Það var nú bráðum þrolið og þá
liugsaði hann: Eg fer nú og ylirgef alt, sem er
liraust og heilbrigt og ósvikið, en hverf aftur til
flærðarinnar og íláræðisins í borginni. Hvers vegna
geng ég ekki að eiga Colombu og tek hana með
mér? Hún er hvort sem er sú eina, sem eiskar mig
og mun elska mig undirhyggjulaust nú og framvegis.
Hún er ekki fálæk; hún er ekki heimsk; og hvers
er þá frekar að krefjast? Ég er þegar orðinn leiður
á lífinu, eins og því er lifað, trúi naumast lengur á
ást og liamingju, en mundi ef til vill íinna til ein-
hvers friðar, ef ég hefði einhvern lijá mér, er vildi
annast mig og lilífa mér við öllum þessum smá-
-amasemdum hversdagslífsins og láta sér umhugað
um, að mér gæti liðið sæmilega. Colomba mundi
gera þetta fegins liendi.
Að vísu er í þessu öllu saman ofurlílið kænsku-
brugg á mína hlið . . . en ég er þó svo hreinskilinn
að kannast við það. Alt fer nú þar að auki livað
eítir öðru í þessum heimi, og slíkar fyrirætlanir, sem